çok emin olamasam da ilk gittiğim konserlerden biriydi onunki . en yakın arkadaşlarımla beraber gitmiştik ve gerçekten unutulmazdı benim için . konserden önce seviyodum ve biliyodum şarkılarını ama konserdeki hallerinden , o anı yaşadıktan , sesini canlı duyduktan sonra çok daha fazla değerli oldu benim için . ezbere bi sürü şarkısını bildiğim , sürekli dinlediğim , gerçekten çok ama çok sevdiğim şarkıcıdır kendisi .

teşekkür ederim. *

4 yıl önce bugün pkk'lı şerefsizler tarafından şehit edilen çocuk,sen her zaman bizimlesin.keşke herkes senin kadar cesur olabilse.

bir insan maksimum böyle küfür etmelidir ya, canım erol hocam.*

20 yıldır beslediğin bir hayalin gerçekleşemeyeceğini idrak etmek.

aralık sonlarından beri bulunduğum durum, ve pandemi de üstüne tuzu biberi olmuş yalnızlık şeyşi. itiraf edeyim, şuan tek ‘konuştuğum’ yer burası. yılbaşından beri hiç kimseyle konuşmadım. ağzımdan tek sesli kelime çıkmadı. sadece geçenlerde kendimi teselli ederken ‘olur öyle şeyler, hadi kalk ayağa güzel kız’ dedim kendime. sesli hemde!

tutunamayanlar’daki selim gibiyim. tutunduğum burası var şu günlerde.

21. yüzyılda ataerkil sistemin orta doğudaki kırıntılarından yararlanmaya çalışarak 10 santim fazlalığı var diye* kendisini nimetten sayanlar herhangi bir kadın gel dese ayaklarını kıçına vura vura gidecek ama karşı taraf sevdiği adamla dahi sevişmesin, hatta mastürbasyon yapmasın istiyor, tecrübesiz birini istiyor ki kırılgan egosunu tatmin edebilsin, aseksüel gibi orta doğulu hint kumaşımızı beklesin. kadınların arzuları* olduğunu kabullenemiyor. 2. el, ortalık malı, patlamak, kullanmak*, almak vermek gibi kelimelerle adeta bir eşya gibi kadınlar hakkında atıp tutuyor, sonra aynı kadınları kezban diye yaftalıyor sevgili bulunmaz hint kumaşımız. günümüzde tecrübesiz arayışı salt bencillikten kaynaklanır, ataerkil sistemin dikte ettiği şekilde sahip olmak, tekeline almak, üstünlük kurmak ister ve seksle üstünlük kurduğunu sanacak kadar aymazdır aynı zamanda. bunun dinle alakası yoktur, bağnazlık ve toplumsal cinsiyet rolleri genlerimize işlenmiştir hepimizin. dolayısıyla hem inançsız olup hem sığ anlayıştan kafasını kaldıramamış çok insan vardır, sayıca azımız sıyrılacak donanımı elde ederiz.

m.s 1200 ahlakçı tavırlarınız artık sökmüyor, eril lafları ağzınıza dolayarak kadın düşmanlığı yapmaya devam etseniz de maskülik damarları vazodilatasyona uğramış, yerleşik hayat öncesinde olsak ilk elenecek erkeklere ayağımızın tozunu atmıyoruz. elin düşük profillilerinin ağzına bakarak hayatımızı şekillendirmek doğru olmaz; bu saçmalıklar biz yokken vardı, biz varken olacak, biz yok olduktan sonra da olacak. önemli olan itaat etmemek.

diğer kuşaklara göre daha özgür, daha eleştiren ve öğrenmeye açık kuşaktır. fakat teknolojiyle birlikte bunu körelten mensupları da bir hayli fazladır.

hahahahahahahahahahahaha diye güldüren sorunsal!

son dakika imana gelsek huri ve sınırsız şarap kampanyasından faydalanabiliyor muyuz?

bir şekilde bu aşkı içimde hallediyorum, seninle başladı elimden gelmiyo bitiremiyorum dıdırırı rırırı rırırı rı rırırı diyen giden eksik şarkı adlı parçaya sahip hoş bir grup idi.

ilk tanışmamız oldukça garip olmuş ve bana baya sinirlenmişti bu sevgili yazarımız. * ama sabırla dinleyip cevap verdi her zaman. daha sonra baktık ki aslında baya iyi anlaşiyoruz biz. sohbetler muhabbetler aldı başını gidiyor. her akşam karşılıklı sigara sözü verip, verdiğimiz sözu tutamıyoruz. garip bir ilişkimiz var kendisi ile.*

sohbet etmeyi çokça sevdiğim, tanimlarina ayrı bayıldığım yazardir kendileri. sözlükte çokça değer verdiğim ve sevdiğim bir dostumdur. tanımlarının devamını bekliyorum güzel dostum. bir gün içeceğiz o cigarayı.

"yolculuk sırasında el çantasından başka bagajı olmaması gereken biri, o ana kadarki yaşamını geride bırakırken yanında geçmiş hayatına dair ne alabilirdi ki?" a. k.

duyduğum an kendimi sorgulamama neden olan cümle. şu an kapıdan çıkacak olsam yanıma ne alırdım ki? düşünüyorum ne biriktirmişim hayata dair diye. maddesel hiçbir şeyin gözümde değeri yokmuş meğerse. 6 ev değiştirirken özenle kutuladığım, her taşınmada yine de eksilterek azalttığım dünyevi ihtiyaç malzemeleri sadece hepsi. kitaplarımdan vazgeçmek zor gelirdi belki. çünkü onlar büyürken en büyük arkadaşım oldular ama onları da bırakırdım, yeni birilerine yoldaşlık etsinler diye. fotoğraflar, anılarımın kalıtsallığı, hemen hepsi dijital ortamda vardı. herhalde kahve kupam, yeğenimin ilk hediyesi el izleri olan ahşap kutu dışında bir şeyim yok yanımda olmasını isteyeceğim. ama valizimi toplayıp gidemiyorum. bir yanım yol almak, yolda olmak istiyor. yepyeni bir başlangıç yapmak. ama geride bırakacamayacağım hislerim var benim. yalnız uyumak istemiyorum mesela. 9 yıl boyunca aynı kokuyla uyuduğunuzda yoksunluk hissedeceğinizi düşünüyorsunuz. tencerenin dibi tutmuş, tuzu çok kaçmış olsa bile elinizden öpüp ellerine sağlık diyen bir adamı bırakamıyorsunuz. uyanır uyanmaz kahveni hazırlıyorum deyip yarı mahmur gözlerle elinize tutuşturulan kahvenin tadı hiçbir kahvede olmuyor.
onca acı, sizi düşürdüğü zor zamanlar aklınıza geliyor. heybeme bir ömür sürecek aşkı da acıyı da kattın be adam, ben şimdi ne yapacağım diyorsunuz. bazen o kapıyı çat diye vurup, çıkıp geri dönmek istemiyorsunuz. yaptığı bir yanlışın tüm doğruları götürdüğünü, artık inancınızı yitirmenize sebep olduğunu fark ediyorsunuz. kalbinizde bir boşluk oluşturmasa bile beyninizi kemiren sorular ile hayatın devam etmesinin çok zor olduğunu düşünüyorsunuz. sonra tutuyor elleriyle yüzünüzü, sevgi dolu gözlerle bakıyor. "seni çok seviyorum sakın gitme. " diyor. içinizde biriken öfke ve sevgi öyle bir terazide kalıyor ki... ne affedebiliyorsunuz, ne de o valizi toplayabiliyorsunuz.

tiyatrolarda bu hafta (bkz: demokrasi oyunu)

aynen ya

yazarların kendilerini uçsuz bucaksız hız sınırının olmadığı yollarda sürerken hayal ettikler arabalardır.
buyrunuz benimki:

aha bu ben. kelimenin tek anlamıyla ben. özellikle şu günlerde “yazar olduğuna bin şahit lazım” yazarıyım. insanın kendini bilmesi de önemli tabii.

kedidir kedi.

kedili kadın olmak bunu gerektirir.