dev gibi bir kalbi olan karakter. sevdiğine sadık saf masum iyi bir arkadaş. öyle bir dostum olsun isterdim. hımym severlerin genelde sevdiği bir karakterdir.

fişne reçeli.

* bana, dünyadaki hovarda ömrünü tamamlamak için 7 saatin kaldı derlerse eğer, 50 dakika içinde sevdiğim birkaç insanın sesini son kez dinleyip bir de bu dünyaya son kez çabucak unutulacak afili birkaç cümleden oluşan bir veda mektubu savurduktan sonra kalan 6 saat 10 dakika her anın tadına vara vara izleyeceğim filmdir.
zaten bir gün çaat diye bana son 7 saatin var derlerse ne yapacağım bilemem, en azından bu filmi izlemiş olmak bana bu fikri verdi.
peki ben bu abartılı cümleleri az evvel filmi bitirmiş ve onun sarsıcı etkisi altında mı yazıyorum? elbette hayır. nerden baksam üç yıl olmuştur bu filmi izleyeli. ama öyle güzel öyle içten öyle sıcaktı ki halen bu mübalağalı satırları yazmaktan kendimi alıkoyamıyorum.

1960’lardan 2000lere kadar iki kardeşin hayatını ele alan bu filmde, aile, kardeşlik, idealler, tercihler, değişen fikir yapıları gibi meselelere dair çok güzel ipuçları ediniyor insan. yine bu filmle beraber insanın hayatı boyunca yaşaması muhtemel birçok duyguyu altı saat içinde güçlü şekilde tecrübe ediyoruz. senaryosu ile birçok ödül almasının yanında bu kadar uzun bir filmi tatlı tatlı seyretmemizde yönetmenin çok büyük başarısı olduğunu düşünüyorum. italyanların bize benzeyen özellikleri de filmi sıcak bulmak için bir etken. ayrıca italya’nın sosyal, kültürel, siyasi yapısı ve yıllar içindeki değişimine dair de güzel çıkarımlar yapabiliyoruz.

yönetmen koltuğunda marco tullio giordana’nın oturduğu bu film 2003 yapımı. italya’nın en önemli ödüllerinden biri olan david di donatello ödüllerinin 2004 yılındaki en iyi film, yönetmen, senaryo, kurgu gibi bütün ödüllerini süpürmüştür. 2003 cannes film festivalinde belirli bir bakış ödülünü almıştır. film iki ayrı bölüm olarak gösterime girdiği için birçok yerde iki part şeklinde karşılaşılması mümkündür. nerede okuduğumu hatırlayamadığım için teyit edemediğim bir bilgiye göre de dizi olarak planlandıktan sonra film olarak çekilmeye karar verilmiştir.

genel olarak ağır bir tempoda ilerliyor gibi görünse de ilk başından itibaren kendi içine çeken bir yapısı var filmin. sıcak bir anlatım tarzı ile beraber uzun sürmesi nedeniyle de film biterken boşluktan düşme hissini bu filmin sonunda daha belirgin yaşayabilirsiniz. bu kadar uzun olmasına rağmen farklı blog veya film izleme sitelerinde, izleyenlerinin filmi favori filmleri arasına almaları da filmin etkisi hakkında fikir veriyor. kısacası evde geçirdiğiniz bir cumartesi akşamı yahut hayattan sıyrılmayı dilediğiniz bir gün bu filme vakit ayırmakla pişman olmayacağınızı söyleyebilirim.
ayrıca hasta bir karakteri canlandıran jasmine trinca, sen bu dünya için biraz fazlasın.

genel kuralları şu şekildedir:

bir şeyin ters gitme olasılığı varsa, ters gidecektir.

bir şeyin birkaç şekilde ters gitme olasılığı varsa, hep en kötü sonuç doğuracak şekilde ters gidecektir.

bir şeyin ters gidebileceği olasılıkları engelleseniz bile, anında yeni bir olasılık ortaya çıkacaktır.

bir şeyin olma olasılığı, isteme olasılığı ile ters orantılıdır.

er ya da geç olası en kötü koşullar zincirlemesi vuku bulacaktır.

ne zaman bir şeyden vazgeçseniz, vazgeçtiğiniz o şey size geri gelir.

olmuyorsa zorlayın, kırılırsa zaten değişmesi gerekir.

ne kadar beklersen bekle istenmediği zaman gelecektir.

çözülen her problem yeni problemler yaratır.

her şey yolunda gidiyorsa, kesin bir terslik vardır.

bir şeyle fazla oynarsanız, onu bozarsınız.

bütün bir dönem kusursuz çalışan hesap makinesinin, matematik sınavında pili biter. (açıklama: her ihtimale karşın, beraberinizde pil taşırsanız, o da bayat çıkar)

hiçbir şey göründüğü kadar kolay değildir.

piyangoda para kazandığınız gün, ölümünüze fazla kalmamıştır.

bir şeyi anlayamıyorsanız, içgüdüsel olarak doğrudur.

bir kişiye "masa boyalı, sakın değme!" derseniz, size inanmadan önce mutlaka masaya dokunacaktır.

eğer kendinizi iyi hissediyorsanız, üzülmeyin geçer.

aradığınız bir şeyi en başından değil en sonundan aramaya başlayın.

paketin içinden asla tek başına çıkmayan mendil. mutlaka yanındaki 2-3 arkadaşıyla beraber gelir. bırakmam da bırakmam, illa benimle gelecekler, der. fakat arkadaşları paketin içine geri tıkıldığında ve hazin sonu geldiğinde, çöp kutusunun derinliklerinde tek başınadır.

iki kişi arasındaki ilişkiye burnunuzu sokabilme yetkisini kimden alıyorsunuz?

yayın yankı yapıyor çünkü lucifer hem trollere oynuyor hem entellere.

genelde 2 kişinin daha yakın olduğu ve sonunda 3. kişinin harcandığı arkadaş grubudur.

önce başlık yanlış açıldı bir bakıp düzelteyim*dedim ama detayına bakınca yapacak yorum bulamadığım haber.

sahi bu adam neden hala dışarda ?

1- türkçeyaz: okuduğunuz veya yazdığınız bir metni yazım hatası yönünden inceleyebilirsiniz.
buradan

2-google keep: not tutmanın web hali. ayrıca google chrome uzantısı mevcut. baya işe yarıyor.
buradan

3-google scholar
buradan

4-microsoft academic
buradan

5- researchgate
buradan

6- virtual learning resources center
buradan

konuyla ilgili güzel bir yazı yazılmış göz atmak için.

bir nuri bilge ceylan filmi. görüntülü roman gibidir. alt metni diyalogları enfestir. hele bir muhtar sahnesi vardır ki evin içinde oturuyor gibi hissedersiniz. --! spoiler !--

son sahne morg sahnesi inanılmaz güzeldir. çocuğun ayağına gelen topu hayata karışarak havaya doğru vurması mükemmeldi hayat devam ediyor tasviri ancak bu kadar başarılı işlenirdi.

--! spoiler !--

seneye mezun olarak içine gireceğim meslek grubu.

ingiltere’de diyetisyenlik unvanı yasa ile korunan tek meslek olmasına rağmen türkiye’de ayaklar altına alınmaya çalısan meslek grupları arasında. haklarımızı savunacağımız herhangi bir odamız yok. bütün diyetisyenlerin sesini duyurabildigi tek yer türkiye diyetisyenler dernegi. dernek adı üstünde. bunun sorumlusu da yine kendi meslektaşlarım ne yazık ki.

sözlük ruhunun önemsendiğini gösteren gelişme. seri oylama ile karşı tarafa hadi beni de oyla dönemi kapanmıştır.

sene ikibin bilmem kaç. 21 nisan günü okul müdürü odasına çağırdı, 23 nisanda emniyet müdürüsün dedi. iki gün su tabancasıyla antrenman yaptım moda girmeye çalıştım, söyleyecek afili cümleler düşündüm. 23 nisan sabahı binbir heyecan binbir telaş süslenip püslendik, iki öğretmenimizle gittik emniyete. samimiyetle karşıladılar, amirimiz sizi bekliyor dediler, makam odasına çıkardılar. heyecanla girdik, masada kekler börekler, kameraman bile ayarlanmış, bizi samimiyetle ağırladı emniyet müdürü. ama koltuğuna oturtmadı, tuttu karşısına oturttu*. ben bekliyorum, öğretmenler bekliyor, polisler bekliyor, yok. az kaldı su tabancasını çıkarıp kan gölüne çevireceğim ortalığı.* ama yok koltuğa oturamadık, çayımızı çorbamızı içip döndük. işte bugün yoldaşın yaptığı da bir 23 nisanda bana yapılan ikinci jest. bu da bişeydir, koltuğa yine oturamadıksa da suları namlusuna sürdük tabancanın. sıramız elbet gelecek.

tatlı tatlı öten kuş sesleriyle uyansam hiç fena olmazdı ancak bizim buralara kuşlar baharları uğruyor sadece, ne yazık. ne olursa olsun uyanır uyanmaz elime bir kitap alıp okuduğum zaman günüme harika başladığını hissediyorum, bugün olduğu gibi. bir de balığımın minnoş minnoş yüzdüğünü görmek beni rahatlatıyor. gece uslu durup hiç ses çıkartmadıysa özellikle. *

sırf bu yüzden dışarıya çıkmak istemiyorum. bir çıkıyorum tüm gözler benim üzerimde. lanet olsun ya, pisliksiniz erkekler.

hadi feministleri streotipler üzerinden eleştirelim, belki kadın cinayetlerine bir çözüm olur! feministleri mantıklı çözüm üretememekle suçlamak çok ilginç geliyor bana, yönetimde olmayan birini kötü yönetmekle suçlamak ile eş değer geliyor.

ya ne alakası var ya.