ömür gedik’ten konuyla ilgili kesin tepki dolu bir eleştiri gelecektir diye düşündüren haber.

(bkz: bakın param var) görgüsüzlüğü yapmaktadır. eleştirecek söz bile yok kendisine.

türkiye

beni etkilemeyen özellik.ben hep 50 tllik alıyorum.

hadsizdir.

bu artık öyle canımı sıkmaya başladı ki, en sonunda dayanamayıp güzel bi defter aldım. kritik yerleri not alıyorum. belki görsel hafızaya etki eder umuduyla.

bu bir yaşam tarzı arkadaşlar,
bunun içinde eğitim, kültür var,
bunun içinde kişisel gelişim var,
bunun içinde dünyaya bakılan pencere var,
bunun içinde yaşam hedefi var yaşam hedefi.
hani şu an yeni neslin büyük çoğunluğunun sahip olduğu kısa yoldan köşeyi dönüp , hayatını sürdürme şeklindeki hedef var ya ,
( istisnalar kaideyi bozmaz) , o var bunun içinde.
ben yaptım oldu ! kafası var,
başına buyrukluk var ,
kısaca olmaması gereken herşey var,

tek bir şey yok, vicdan.

her insanın bir zaafı vardır sayın savcım o zaafa düşüp düşmemek bakın işte o şahsiyet meselesidir...
şahsiyet

nemo surdior est quam is qui non audiet

"hiç kimse duymak istemeyen biri kadar sağır değildir." anlamına geliyor.

fransa'da "hissettiğiniz depresyon değil, kapitalizmdir" şeklinde bir duvar yazısında geçmiştir.

çok fazla yaşanan bir hadise. böyle bir şey olmadığını iddia edenler türkiye gerçeklerinden çok uzak yaşıyordur ya da gerçekleri görmek istemiyordur.
ben kendi isteğimle kapandım, yedinci sınıftaydım. ama üniversiteye geçerken açılmak istediğinde psikolojik baskıyla karşılaştım. eğer açılırsan benim kızım olmazsın dendi, duygusal sömürü yapıldı. 2 sene daha bu şekilde devam ettim ama bu sürede psikolojim bozuldu. 2 sene sonra tekrar aynı konuyu açtığımda baskı daha da büyüdü, bu sefer ben daha nettim ama. annem 6 ay benimle konuşmadı, bu arada ben depresyona girdim, annemle bir daha hiç konuşmayacağımı düşündüm. bir şekilde kabullendi sonra. şu anda hala onlardan ne kadar uzak bir yaşam stili benimsediğimi bilmiyorlar. ama açılmak verdiğim en iyi kararlardan biriydi, en güzel zamanlarım olması gereken iki senemi şu anda inanmadığım bir dindeki kural yüzünden, baskı altında, kendim gibi hissetmediğim, mutlu olmadığım şekilde yaşadığım için üzgünüm, geriye dönsem daha önce yapardım bunu.
velhasıl istediğiniz kadar baskı kurun o kişi günün birinde kendi kararlarını kendi verdiği hayatı yaratacak, özgürleşecek; bir şeylere zorlayarak tek yaptığınız o kişinin birey olmasına saygı duymamak ve kendinizden uzaklaştırmak oluyor.

hiçbir hipotenüsün gücü yetmezdi artık, aramızdaki uzaklığı yakınlaştırmaya.
mesela sen ve ben artık bütünler açı olamazdık. ben senin ancak dış açın olabilirdim.
nasıl ki yurt dışı sıfatı uzaklık hissi verdiğinden dolayı ayrı ayrı yazılıyorsa imla kılavuzlarında,
sen ve ben de ayrı ayrı yazılmaya mahkum olmuştuk. artık birleşerek biz diye yazılamazdık sevda duvarlarında.

"ölümden korkuyorum ama hayatımı boşa harcamaktan daha çok korkuyorum. aşk'tan korkuyorum; çünkü aşk bizim kavrama gücümüzün dışındaki şeyleri içeriyor; müthiş bir parıltı saçıyor ama aynı zamanda yaydığı gölge beni korkutuyor."

brida, paulo coelho

sözlüğe ilk geldiğim zamanlarda tanıştığım ve bana gerçekten çok yardımcı olan sohbeti de tanımları da ayrı değerli olan birisi .

ayrıca çok sevdiğim ve benimsediğim mahlasımı da bana kendisi önermiştir sağ olsun.kendisine tekrardan çok çok teşekkürlerimi iletiyorum .

fransızlar kendi uzay araştırmalarına katılan ve uzaya çıkan insanları için kullanır.

g** kılı olmaktan imtina etmeyen seçmen tipi.gurbetçi vatandaşların önemli bir kısmıda bu malum ampul partisinin seçmenlerini oluşturur.yaşadıkları yerde komunist kimse ona oy verirler çünkü sağa verirlerse gün yüzü görmeyeceklerini iyi bilir hergeleler sjsjsjsj.ama mevzu türkiye ise mutlak seçimleri sağ olur euro dolar yüksek olsun 2 hafta kral gibi yaşayalım diye.

yeni üniversiteye başladığım, her şeye hevesle yaklaştığım bir dönemdi. ortamda : ben, o zamanlardaki henüz yeni flört ettiğim kız, yakın arkadaşım ve onun da tanıdığı olan müzisyen bir adam ve eşi var. yarım saat boyunca benim gitar çaldığımdan, bir araya gelirsek neler yapabileceğimizden bahsettik, her şey çok güzel gidiyordu; kayıtlarımızı dinledik, stüdyoda buluşmak için sözleştik. saatlerce gitar muhabbeti yaptıktan sonra adam bana "ne çalıyorsun ?" * sorusunu sordu ve ben "e.. ee gitaar?" cevabını verince bütün masa kahkahaya boğuldu... ama böyle dalga geçer bir şekilde. en çok da yanımdaki kız gülmüştü. sonra o müzik işi olmadı. şimdi baktığımda sallamadığım bi' şey ama insanın hevesi kırılınca üzülüyor, 10 yaşıma dönmüştüm utancımdan resmen.

ismini nedense ‘farkında mısın?’ olarak hatırladığım bir mehmet çetin şiiri. bir şeyi defalarca okumak huyum değildir ama şiirler söz konusu olunca istisnalarım oluyor. bu şiirde o istisnalardan biri. google’da aratıp bulamadığım için kitaptan aynen alıntılıyorum:

hayatımdaki yakın çevrem bana efsun der bazen ayrıca sihir anlamına gelir.bundan bi iki sene bana öyle seslenilmeye başlanmasına rağmen ikinci adım gibi oldu ve çok sevdiğim bi kelime gerçekten.