anlatmak istemediğin derdinin ısrarla sorulup, sen anlatınca da, “çok şeyapma şeolur bir şekilde” denilmesi.

çocuğum yokken buna yorum yapmam ne kadar sağlıklı olur bilemiyorum ama gözlemlediğim kadarıyla, çok çok uç şeyler olmadığı sürece anne/baba çocuğunu bir şekilde affediyor günün sonunda.
ya da belki affetmek yanlış tabir oluyor bu durumda, bağını kopartmıyor demek daha doğru sanırım.
ince bir çizgi var, affetmeyip, sırt çevirince daha kötü şeyler yapabilir, ya da affedip, nasılsa arkamda ailem var diyip, daha kötüsünü yapmaya devam edebilir. bu noktaya gelene kadar, her adımında, müdahaleci değil ama takipçi olmak gerekiyor bence. o ana kadar hiçbir şey yapma, görme, duyma sonra her şey bitince sırt çevir.
çocuklar çok uç noktalar dışında bence ebeveynin yansımasıdır. o yüzden o noktaya hep beraber geldiniz. suçu tek kişinin üstüne atmak bencilce. affedemiyorsan, kendini de affetme.
not: iyi ebeveynlerin çocukları da büyük hatalar yapabilir tabii. fakat, istisnalar kaideyi bozmaz.

bebek gülümsemesi.

dünyadan bir haber, hiçbir şeyi anlamıyor ama o yeni çıkmış 2 dişiyle tatlı tatlı sırıtıyor size. gerçek sevgiyi hissettiğinizi biliyorum minik böcekler sizi.

türk dilinin imla kurallarını en güzel şekilde kullanan kafa sözlük yazarına verilecek ödül.
şaka bir yana yazarlarımız bazı temel imla kurallarına hassasiyet gösterseler hiç fena olmaz.
edit: bu sözlükte yanlış anlaşılmak o kadar kolay ki sevgili yazarlar şu eklemeyi yapmak ihtiyacı hissediyorum. ikinci cümledeki hassasiyet vurgusu bir temenniyi yansıtmaktadır.

meşaleleri yakın, abdülhamit'i savunacağımız günler de yakındır.*

kimse için tek bir doğru insan yoktur, ve bunu bilmediğimiz için tek olduğunu sandığımız doğru insanı buluruz.
eğer kendimiz için tek bir doğru insan olmadığını hepimiz bilseydik, kimse mutsuz olmayacaktı.
tek ve onun teki olma isteği aslında çok ilkel bir istek. ama toplum kuralları bunu ister.
toplum ister ki sen tek olanı ara, bulunca birbirinizin gardiyanı olun. sorun çıkarmayın, toplumu dinleyin.

doğru insan bir tek kişi değildir.
insan sadece özü ile tek ve biriciktir.

yatak odasını ayırmak ya boşanmanın ya yaşlanmanın göstergesidir.

acıbadem kurabiyesi 19.yüzyıl osmanlı mutfağında evlerde yapılan bir kurabiye olduğu gibi, kurabiye fırını denilen çarşı fırınlarında da yapılan bir yiyecekti. ana malzemeleri tatlı badem unu, acıbadem unu, tozşeker ve yumurta akı olan yuvarlak biçimli, gevrek kurabiye.

madımak olayı diye de geçer. 35 can yanarak,gaz zehirlenmesinden ölmüştür(öldürülmüştür)! bu olay olurken ve bittikten sonra da,devletin tutumu içler acısıdır..

daha içler acısı olansa halkın tutumudur. hatırladıkça,ülkemden utanmama sebep oluyor. insanlığımdan,kimliğimden..

grup yorum'un bu olay üzerine yazdığı şarkı çok güzeldir.
iha haber ajansının saatlerce canlı yayınla televizyonlardan verdiği bu olayın olduğu yere polis, jandarma uzun süre girememiştir.

maksimum risk almaları; yeterince öz güven, disiplinli bir çalışma.

"oysa defalarca sormuşlardı, büyüyünce ne olacaksın diye. mutlu diyemedik. çünkü çocuktuk akıl edemedik.."

nazım hikmet

ehliyeti verilmesi gereken şey

bir tanesi nazan öncel'den 'gitme kal bu şehirde' olandır.

çamaşır yıkamak, bulaşık yıkamak, temizlik yapmak, bekar hayat, iş yerinde gıcıklık yapmak derken baya baya burhan altıntop'a dönüştüğümü hissetmeye başladım. hayırlısı bakalım evladım... yoğlu bu yoğlu... anneeeem tipe bak...

türkiye için düşünürsek; çoğunlukla din ve cehalet karışımı ile gelen güçlüye boyun eğme anlayışının sonucudur. bu anlayışın gölgesinde büyüyen bireyler, kendi çocuklarını da aynı şekilde yetiştirirler veeeeee dadaaaa!! özgüvensiz ve sindirilmiş, nur topu gibi bir toplumunuz olur!

ama hangisi söylemem.

uyandım. günlük rutin haline gelen tuvalet el yüz yıkama faslı bittikten sonra yapacak daha iyi bir işim olmadığı için bugün yine her zaman ki gibi sözlüğe nasıl zarar versem diye düşünürken o müthiş fikri buldum. evet. tanımlarımı sileyim ki sözlük zarar görsün. ne kadar çok silinen tanım o kadar çok zarar.

belki de bütün tanımlarımı silersem sözlüğü ele geçirebilirdim. ve başladım silmeye.

ilk tanımı silerken sözlüğe vermiş olduğum o zararın mutluluğu içimde çığ gübü büyüyordu. hele hele ikinci tanım silinince sözlük daha önce hiç görmediği kadar zarar görmüş oldu. mutluluğun nirvanasındaydım.

ama o da ne nirvanadan aşağı düştüm bir anda. hem de kafamın üzerine.

üçüncü tanım silinmiyordu.

yarın başka bir yöntemle sözlüğü ele geçirme çabalarım devam edecek.

yazı yazmaktan tanım girmekten küçük öyküler yazmaktan mutlu olan insandır. yazmanın kendini geliştirmeye çok büyük faydaları vardır .

(bkz: kırmızı oda (dizi)) dizisi gibi oldukça muhabbeti dönen ama üniversite sınavı çalışmalarım sebebiyle henüz izlemediğim bir dizidir.

güzel bir diziye benziyor ama. hele bir sınav bitsin izlerim ve editlerim.

en sevmediğim uyarı ve dikkat çekme yöntemidir. bazıları hep aynı yere dürtüyor, resmen orada küçük bir oyuk açıyorlar.(swh) yapmayın! hiç hoş değil...