çok üzücü bir durum ve ülkemiz adına büyük bir kayıp. umarım arkasından başka bir şey çıkmaz.

ışıklar içinde uyusun.*

haftanın bir kaç günü pişen kekin kokusu.
evdekiler için hatta karşı komşu için bile bilindik hoş bir koku olur.

sergilemek
her şeyi.

yapanı boğazlama isteği uyandıran,son derece itici,kaba eylem.bir üst versiyonu çekiştirmektir.doğrudan dalarım.

bana ne diyebilmek. yoksa insanlar başkalarının işlerine burunlarını bu kadar sokmazdı bence.

esnafın pandemi boyunca ettiği zararın yanında latifesi edilemeyecek pakettir.

vefat eden büyüklerime sürekli seni seviyorum demeyi eksik etmeyip sarılmaktan çekinmezdim.

çok hoş bir enerjisi olan yazar
pozitifliğine ayrıca hayranım bu pozitifliğin binde biri bende olacaktı...

ya bütün şiirler sana,ya da ben her mısrada seni buluyorum

anne dayağı gibi değildir. babanın eli daha ağırdır, gelişine silleleri vurur. eşşoloşşek efektleri eşliğinde gerçekleşir.

bugün yemesi beklenendir. (bkz: bilgisayarı bozmak) sebebiyle. yardımlar için teşekkürler.

bilim olmadığını idda edenlerin psikolojileri merak edilir

cinsiyetçi ve genellemeler içeren başlıkların çoğalması ile gerçekleşen durum.
her 'yenile' ye tıkladığımda karşıma çıkıyor bu tarz başlıklar, eminim ki bu durumdan rahatsız olan tek ben değilimdir.
(bkz: ev yapımı rakı yapmasını bilen kız)
(bkz: erkek adam ev işi yapar mı sorunsalı)
ve daha niceleri.
umarım burası gün geçtikçe ekşi sözlüğe dönmez ve bir şeyler yapılır.

belki de çok eskimiş düşüncelerdir.

düşünceyi oluşturan anılar yitmiş geriye sadece nereden geldiği belli olmayan hisler kalmıştır. böyle hissediyorum çünkü neden böyle düşündüğümü hatırlamıyorum.

biz bunları çok konuştuk sanki daha önce ya.

ice dedik, meja dedik, ölmedim ama hafif sürünüyorum dedik, lahmacuncudanterasagelenkurum dedik, mahlassızım, gorgeus, oglalakota, robnaja, memento mori... saydık, döktük hepsini.

gerçi biz bunları konuşurken şimdiki birçok yazar yoktu da, içlerinden en bi' sevdiklerimiz de olmadı değil;
bengaripsengüzeldünyaumutlu, bal yerine reçel yapan arı, bella, the matrix isn't real...

daha çok var ama 24 saati aşkındır uyumadığım içim kafamın yerinde yoğurt kabı taşıyorum. affetsinler bebeklerim. *

son anda hatırladım editi: birkaç gündür aklımda ve de kalbimde gezinen birkaç yazar var ama hadi hayırlısı. düşünmeden duramıyorum sizleri, aşık oldum galiba.

2022editi: giden gider, kalan sağlar bizimdir.

buraya bir anımı yazmak istiyorum. asla unutamayacağım bir şey bu. belki de hiçbir zaman... lise son sınıfa geçtiğim yaz aylarında o kadar tükenmiş ve çaresiz haldeydim ki- herkesten sakladığım bir hastalığımı biri isteğim dışında yaymıştı, ve bundan dolayı çok fazla cinsiyetçi zorbalığa ve sl*tshaminge maruz kalıyordum, sadece 17 yaşındaydım- bir gece bileklerimi kesmiştim ve kızarıklık olarak hatırladığım şeyin kanayıp yara olduğunu farketmeden bir lise etkinliğine gitmiştim. bu dedikoduları yayan zorbam elimi görmüş ve arkadaşına ben kalkınca ''keşke dikine kesseydi de kurtulsaydık'' dediğini dymuştum. sanırım lise ve gençler sadece kıskançlık ya da ayrıştırma kutuplaştırma uğruna bu kadar şuursuz olabiliyorlardı. elimi oradaki danışman öğretmen sarmıştı. ben elimin acıdığını bile farketmemiştim. depresyonla o zaman içli dışlıymışım sanırım, şu an yaşım 20. yeni yeni anlıyor ve öğreniyorum. hayatımın en güzel zamanlarını geçiriyorum, ama dönüp o zamana baktığımda bana yapıştırılan o etiketlerden hala arınabilmiş değilim. lütfen bunu kimseye yaşatmayın, kimse sizin o zamanki kıskançlıklarınızın bedelini ödemek zorunda değil. o kızı da hiçbir yerde görmeye dayanamıyorum, şu an bir bloğu var ve gördükçe engelliyorum, çünkü bende çok büyük bir gerilim ve titreme yaratıyor. umarım kimse bunu yaşamaz, diğer 1.5 sene içinde yaptıklarından bahsetmeyeceğim bile, ama benim için en ağırı buydu cidden. bu tarz şeyler ''gençtim, toydum'' deyip de geçilecek şeyler değil maalsef. umarım herkes ailesinde sevgi görerek büyür, ya da o sevgiyi başka yerde bulamadıkları için diğer insanları kıskanmazlar.

kusura bakmaaa seni unutamadım bu benim hataamm ne yapsam olduramadım alevv aleev yanıyor can kafesiiim kesiliir nefesim seni unutamadııım

rabbim validenin yokluğu ile sınamasın seni abim.. dualarım sizinle.. allah acil şifa versin.. annen o hastaneden çıktığında yüzüne gülücükleri yerleştirmek için dik dur.. yanındayız, unutma..

birbirimizi kıl payı kaçırmış olamazdık,
beraber yaşlanamıyorsak bir sebebi olmalıydı,
kaldı ki bu kadar aynı hissedip bu kadar ayrı yollara savrulmak,
hesabı sadece rüzgardan sorulacak bir kabahat de olamazdı yazılı olmayan aşk kanunlarına göre,
aynı dediğime bakmayın,
hırpalanmış bir kalbin sukūtuhayali olabilir bu en fazla.
kimse aynı sevmez çünkü birbirini,
üstelik kalbine söz geçirebilenlerin birincilikle tamamlamaya girişeceği bir müsabakaya dönüşme ihtimali de saklıdır bu düzeni bozuk oyunun;
daha çok sevenin daima kaybettiği,
unutuyoruz bazen, insanlık hali...
daha çok seven her şeyi daha çok yapıyor,
daha çok pervane oluyor, daha çok mutlu etmeye çalışıyor,
daha çok feragat ediyor, daha çok özlüyor,
daha çok çabalıyor, daha çok üzülüyor, daha çok kafasına takıyor.
"al" diyor "ben canımı daha fazla yakamadım, sen dilediğin gibi örsele",
adeta celladının önünde diz çöküp, kaderini onun ellerine bırakmış bir ölüm mahkumu gibi,
ister vur, ister okşa diyor *, razıyım
gerçekleri görmek dışında her şeyi daha çok yapıyor,
halbuki görebilse o bulutların üzerinde çıktığı yolculuktan sert bir düşüşle inecek yeryüzüne,
darmadağın, lime lime etrafa saçılmış halde.

bilmiyor ki kandırılmış olmaktan daha fazla yanmayacak canı...

ilk bakışta normal bir arka fona sahip pankart gibi görünse de arka fonundaki kırçıllı siyah beyazlığı kaynağı karabağ'da ele geçirilen ermeni araçlarından toplanan plakalardır. haydar aliyevi giderek bir ben mi seviyorum? bu adamın kafası zehir gibi maşallah.





ermeniler çıldırmıştır.*