maskelere veda edene kadar inanmayacağım iddiadır.
veda ettikten sonra bile bir süre inanmayabilirim.

aga saçma sapan tanım girdiğini adamın kendisi kabul ediyor moderasyon ne yapsın bu konu hakkında?

fes.. fas'ın üçüncü büyük şehri, daracık sokaklarında kaybolmak, yarı arapça, yarı fransızca, yarı ingilizce sohbet etmeye çabalamak, yüzlerce yıl öncesine ışınlanmak gibi bir hissiyat veren dükkanlarını hayran hayran gezmek çok güzeldi.

gerçekten severek dinlediğim çok güzel bir şarkıdır.

üzüldüğünü görmeyecek kadar yakındırlar. bazen anlamak ve anlaşılmak için uzaklaşmak gerekir.

yaa bu işte benim en anlamadığım ve eksikliğini çok yaşadığım bir şey. on kere dünyaya gelsem beceremem öyle sanıyorum ki...

biz kendimize yakıştıramadık, kibirlenmiycez, mütevazı olcaz derken çok ucuz insanlara malzeme olduk ya ona yanıyorum en çok da.

tesellim o ki; ''zaman en büyük müfessirdir.''

saati gereği birçok evde izlenen televizyon programıdır.

öncelikle zuhal hanıma değinmek istiyorum. efendim kendileri her bölümde mutlaka yalandan şaşırmış gibi yapıp, kendisine iyi ikramda bulunan yarışmacıya tavri ile hiçbir ikramda bulunmayan yarışmacıya tavrı arasında uçurum farki vardır. nedense her yarışmacıdan koli koli, kavanoz kavanoz ürün bekliyor. (maddi durumu yokmuş da belediye evine erzak yardımı yapmış gibi). her neyse bir de dış ses(mixer) ile her bölüm aynı olan itici diyaloglarına hiç deginmiyorum bile. yok efendim mixer bekarmış da, çok yemek yermiş de. (allahım kafamın içinde ki gereksiz bilgilere bak). gelelim konsept olan kayinvalide ve gelinlere. önce kaynanalardan başlayacağım. her hafta cazgır, geçimsiz, cırcır konuşan en az 2 kayinvalide, 1 tane kokoş,sosyete kendini 18 lik çıtır sanan bir kayinvalide, 1 tane sessiz sakin kendi halinde yarışmanın formatına ters usturuplu olması gereken ama reyting uğruna harcanan tatlı mı tatlı ton ton kayinvalide, en son kapalı (tesettürlü) ya kolları açık ya da full makyaj abartılı bir kayinvalide ile haftanın 5 günü bol baş ağrılı geçer. gelelim gelinlere... efendim bu gelinleri çok mu arıyorlar bilmiyorum ama 2 tane bol geveze, çenesi düşük gelin, 1 tane tek başarısı koçişkosu olan ve tüm program boyunca kocasını öven gelin, 1 tane elinden kabuklu ceviz olsa yenmeyecek dağınık, pasaklı gelin, 1 tane de edebiyle yarışmaya katılmış huyu suyu güzel, her kayinvalidenin hayalindeki gelin katılır. genelde bu iyi huylu gelinin hakki yenir takii zuhal hanimcigimin adaletli puanına kadar. her hafta bu saydıklarım şaşmaz. 15.000 tl için kaynanalar haksız puan verip birbirini harcarken son sözü zühalcik söyler. birkaç gün önce de programa cok önceden katılan 206. bölüm de yarışan kaynana oğlu tarafından öldürülmüştü. programdaki uygunsuz, itici davranışlardan ötürü linç yiyen kaynananın biri de uzun süre dışarı çıkamamış milletin tepkisinden dolayı da psikolojisi baya bozulmuştur. kısacası 15.000 tl için karakterinden ödün vermeyen parayı kazanıyor iken karaktersizlik yapan sokağa bile çıkamıyor. (bkz: illa edep illa edep)

adımı hala unutmamış, o da beni seviyor(!)

türkiye'de tartışma kültürünün adımları;

1) karşıdaki insanın konuşmasına izin vermeden durmaksızın kendi argümanlarını anlatmak.

2) karşıdaki insan argümanlarını anlatırken durmadan lafını kesmek.

3) haklı çıkılamayan konuyu alıp bir anda başka bir yere götürmek. (sen onu diyorsun ama bir de şu var gibi)

4) argümanlarla haklı çıkılamadığında sesini yükselterek karşı tarafı bastırmaya çalışmak.

5) karşı tarafa küfür etmek ve/veya çevreden destek gelmesini sağlayacak iftiralar atmak.

6) argümanların ve beynin yetmediğini anlayıp kavga çıkarmak.

ve kapanış.

vallahi duygulandığım başlıktır.

kazanma arzusu ve beth harmon yazımı okudum çok güzel yazmışım.
fiziksel olsa keşke eve falan asarım. gece bütün dergiyi okuyacağım.
hayırlı olsun.

heyecanını, hevesini, isteğini kilometrelerce öteden hissedip gülümsediğimiz kaptanlarımerdumu ve ekip arkadaşlarının harika olacağına emin olduğum yayınları.
ben bile heyecanlandım, sizi düşünemiyorum! çok başarı bol dinleyici diliyoruuuuum!*

sabah sabah, hele pazar sabahı hava çok güzel oluyor. insanın balkona çıkıp kuş cıvıltılarını dinleyesi geliyor.

bremen johann georg meyer- üç kız kardeş.( 1813-1886)

yüksek kültür sahibi erkeklerde de bu eylem görülebiliyor. sosyal demokratı, profesörü, plaza erkeği, opera dinleyip kaliteli şarap içen erkeği de hayat arkadaşına şiddet uygulayabiliyor ve bu dünyanın her yerinde geçerli ne yazık ki.

6,7 km derinlikte, 4.7 büyüklüğünde olmuş diyor kandilli.
kuzey anadolu pıtır pıtır çalışıyor hadi hayırlısı.

"ikinci bir yaşam düşüncesi beni korkutup yıpratıyordu. ben daha bu dünyaya alışamadım, ikincisini ne yapayım?" s. 68

"evet, ikinci bir hayat düşüncesi beni korkutup yıpratıyor. bu mide bulandırıcı dünyayı, onun itici sakinlerini tekrar görmek istemiyordum." s. 69

kapağı yırtıldığından ötürü adını anımsamıyorum ama kalınca bir hikaye kitabıdır. içinde farklı farklı onlarca hikaye vardı. okumayı daha bilmiyor oluşumdan annem okurmuş içindeki hikayeleri (bunu yazarken gidip sordum bazı hikayeleri hâlâ hatırlıyormuş açıp birlikte birkaç hikaye tekrar okuduk) ama okumayı öğrendikten sonra defalarca hatmetmiştim kitabı o ayrı. babam bir alışveriş merkezinden almış, ona dair nadir güzel bir anı. velhasıl yeri bende çok başkadır aynı zamanda bu kadar uzun süre saklayabildiğim de başka hiçbir şeyim yoktur.

edit: bir arkadaş sayesinde kitabın adını da öğrenmiş oldum. kendisine buradan sevgiler saygılar. buradan

28 mart 1920'de gaziantep çevresinde topraklarını savunan şahin bey birliklerine yardım götüren 14 küçük çocuk, fransız birlikleri tarafından kendilerinden saklandıkları dokurcum değirmeni'nden alınıp dik kayaların önünde elleri birbirine bağlanmış şekilde kurşuna dizildiler.

bugün aynı yerde anıtları bulunmaktadır.

yok artık. allah bilir kahve de içiyordur kefere.

yeni yavruma "ruhiye" ismini koydum. tam "namaza durcekmiş" gibi oturuyor çünkü her zaman.
(bkz: bir başkadır (dizi))