florya sahili.

çoklu zeka kuramından haberi olmayan birinin düşüncesi

"bir kardeşin olur annenin doğurmadığı, bir düşmanın olur annenin doğurduğu"

yeni katıldığım. beni de bağrına basmasını beklediğim oluşum.

net olarak ''ben cahilim'' diye bağıran insan tipinin lafıdır. bu insanlar size genellikle zarar vermez, ancak sorgulama ve anlama yetisinden yoksundurlar. bir belgesel'de deniyordu ki ''siz doğarken ebenizin sizi tutuş şekli bile sizi gezegenlerin hareketinden çok etkiler. çünkü burada fiziksel bir temas vardır. '' o kadar haklı bir söylem ki bu... yıl olmuş 2021, nasıl hala gezegenimizden onlarca uzaklıktaki başka gezegenlerin hareketlerini kendi davranışlarımıza yorabiliyoruz anlamıyorum. bundaki mantıksızlığı ciddi ciddi göremiyor insanlar. dünyanın en boş işlerinden biri olan burç yorumlarıyla uğraşıyorlar hala, gerçekten utanç verici bir durum. bunun en büyük sebebi bence toplumlardaki etik yargısı. kişi içinden geldiği gibi davrandığında, ve bu davranış bir başkasına saçma geldiğinde ''burcumun etkisi'' diyip çıkabiliyor işin içinden. her şeyden önce etik yargıları biraz değişmeli, eğitim değişmeli, o zaman bunların da sonu gelecektir.

benim vardı formasyon stajını yaptığım 6 yaş grubunda. her hafta ilk gelenlerden biriydi, önce öpüşüp koklaşıp hasret giderirdik, sonra başlardı o hafta yaptıklarını anlatmaya kuzum benim. sonra biraz sitem; öğretmenim ben seni çok özlüyorum neden gelmiyorsun...
arkadaşları gelip oynamaya başladığında ise bir bana bir onlara bakardı, hadi bakalım biraz sen arkadaşlarınla oyna ben de diğer arkadaşlarınla sohbet edeyim derdim.

gün içinde gelip sıkılır yada öper giderdi. ya ağlamayorum sözlük, saçmalama!

taha bera portakallı kekim...

bazı (ince) el becerisi ve güç gerektiren işler dışında, (cinsiyetten bağımsız) herkesin, her işi yapması gerektiğini düşündüğümden, yanlış bulduğum bir ifadedir.

beyni uyardığı ve ruh halini dengelediği bilim adamlarınca kanıtlandı. morali bozuk kişilere tavsiye edilmektedir.

uzak durun ve kesinlikle hayatınıza sokmayın bu türleri.

huzurlu sabahlar sözlük!
bak n'güzel örtüşüyor kuşlar, yazarlarımızın da ötüştüğü mis gibi bir gün olsun.

her kesin zevkine göre bir tane hatıra defteri olurdu. kimi çok kalın, kimi çok süslü olurdu.
genelde bana bu kalbin kadar temiz sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim diye başlardık.
çok güzel bir el yazısı ile çok güzel kalemle yazardık o deftere. cici bici zamanlarda.

çok sağlam bilgiler içeriyorsa (bkz: meja)

bayram harçlığı etkisi yaratan yayındır. konseptinize sağlık.

kayınvalidesinin annesiyle konuşabilmek ve kızı istemek için çince (bkz: mandarin) öğrenmiş kişi. gayet de akıcı konuşuyor:

(bkz: keyif çayı)

tüm gün sol çerçevede görüp görüp sinirlerimi tepeme çıkartan başlıktır. bir insan bu kadar cani olmak için ne yaşadı acaba... delirmemek elde değil.

hiç sevmediğim, hayatımda olmasında alışık da olmadığım kelime.

yok hayır, her şeyi çözmüş yutmuş biri değilim, muhakkak ki belki de haddinden fazla çaresizlik yaşadım insan olarak. ama hani ne denir, tevekkül ile boşverme arasında ince bir yer vardır ya, oraya sığındım senelerce, başıma her geldiğinde.

inanç altyapım maalesef ve şükür ki, sıfır.
artı eksi meselesini bırakıyorum bir kenara, bugün bir şeye inanıp ona sığınma hakkımın olmasını istediğim nadir günlerden biri. ben malumum, halim ayan beyan ama kendim için değil, bana çok yakın ve çok uzak biri için, onun en yakın insanı için, onun en yakın insanının iyi olması için dua etmem, bir yere, bir şeye, bir inanca tutunmam lazım bugün.

elini tutmaya, güldürmeye çalışıyorum sanki buzlu bir camın ardından bakıyor bana, öyle gülümsüyor, benim içim yanıyor.

insanlar bunu yaşamamalı, hayat her dakika bir sınav ama sevdiklerimizle sınava çekilmek de çok zor be hocam? oraları doğru düzgün çalışmadık ki biz?

bilmiyorum, aklım karışık, kafam, gönlüm onun yanında, yaklaşık 2 aydır neler çektiğini biliyor sayılırım, "sayılırım" diyorum çünkü kan kusup kızılcık şurubu içtim diyen bir insan var karşımda ve onun ve sevdiği insanı için hiçbir şey yapamama çaresizliğimden nefret ediyorum.

süslü püslü bi'yazı değil bu, acındırma da değil, sadece benim ulaşamadığım yerlere ulaşan şanslı insanlar varsa aranızda onlardan bir ricam var..

neye inanıyorsanız ona dua edin, edin ki yan yana olmaktan delice bir sevda duyduğum insan ve onun sevdiği için güç olsun.

keyifsiz bir yazı biliyorum, alışık olmadığınız hıyar bu. o yüzden bu kadar.

çaresizliği sevmiyorum.

"bir insana vazgeçilmez olduğunu hissettirdiğinizde, ilk vazgeçeceği kişi siz olursunuz." - sigmund freud .

en bilindik soğuk algınlığı ve grip ilacı. yan tesiri de uyku getirmesi.

kalorisi düşük olan bazı yiyeceklerde lezzetli ama alıştığımız ve öğrendiğimiz tatlarla ilgili, mesela çayı şekersiz içmeye başladığınız ilk günleri düşünün, o çayı tuz koyarak da içseniz birkaç gün, ona da alışırsınız inanın, ilk birkaç gün zorla içersiniz sonra canınız artık şekersiz çay ister, o alışma dönemi çok önemli,

ben hayatım boyunca kilo sorunu yaşadım, en uzun süre bozmadan yapabildiğim diyet süresi 2 ay, ve dukan diyeti yaptım, yani bilen bilir unsuz, ekmeksiz, bakliyatsız, meyve bile yok, ve şunu söyleyebilirim, baklava bile görsem tadını hatırlamadığım için canım istemiyordu, ekmek, makarna filan onlarıda öyle, peki niye bozdum, gittim gofret çikolata filan aldım, resmen can sıkıntısından bozdum, onları yediğimde yaşadığım keyifi özledim, ve ilk yediğimde kağıt yemiş gibi oldum inanın, resmen zorla hatırlattım kendime şekeri, şu an anlıyorum ne kadar büyük bir hata yaptığımı, ne kadar zor birşeyi sürdürebildiğimi.

sanırım 90 günde bir daha dönmemek üzere yeme alışkanlığınızı değiştirebiliyormuşsunuz, yani beslenme şeklinizi bozmayıp ama canınızda istiyorsa, bağımlı bağımsız denen birşey var, yani hala bağımlı oluyorsunuz, yemeseniz bile, bu döngü 90 günde kırılıyormuş,
ben bu arada bir parça ye yine diyenleri de anlamıyorum, bir parça nedir yani, hiç yeme daha iyi, tekrar diyete devam edeceksen, niye uyandırıyosun uyuyan devi, yani dişimizi sıkıp 3 ay dayanabilirsek, neye alışırsa vücut, acıkınca onu istiyor,
yani sebzeyle de doyuluyor, bunu eski bir etcil olarak söylüyorum, diyetlerden dolayı etten de bıktım, sebze de nebe onunla karın doyarmı etsiz derdim, doyuluyor arkadaşlar, çok da güzel doyuluyor, yine en sağlıklı besin sebze.

maalesef bizde poaçalarla keklerle büyüdüğümüz için, her köşe başında vitrininde pastalarla pastaneler olduğu için, bilinç olarak da, damak tadı olarak da, değişim çok zor, ben şu an uğraşıyorum bakalım, hiç öyle arada bir tane bir parça filan yememek üzere, değiştirmeye çalışıyorum, ilk iki denemem başarısız oldu, ama denemeye devam ediyorum, başardığım zaman editlerim, başlık açarım, az buz birşey değil, çarşaf çarşaf ilan edicem, kitabını bile yazarım.