herkesin sevdiğini güzel bulduğu, onda güzel bir yer bulduğu anlamında bir söze antitez olan söz. katılmıyorum.
kızım bana bakarken, çok güzel gözlerin var annecim diyor.
gözlerimi değil, benim ona severek bakışımı beğeniyor.

madalya almanın yollarını bildiği halde madalya almak için yazmayan insanları anlarım. çünkü madalyalık tanımlarda belli bir kalıba, kurala daha doğrusu amaca yönelik tanım giriliyor. bu benim gibi insanlara ters gelebilir. evet madalyalık tanım girmekten hoşlanmıyorum. geçenlerde bahsetmiştim. iyi bir pornocu arkadaşımız bile porno filmler ile ilgili yapacağı uygun tanımlarla madalyada rekora koşabilir. yeter ki o kalıplar doğrultusunda tanım girsin. konu çok önemli sayılmaz. her neyse. madalyalı tanımları okuruz ama fazla bilgiye, tarihe, felsefi, bilimsel terimlere boğulmuşsak ve cümlelerin başı var sonu yoksa okumayı tercih etmem. giderim kitaptan açıp okurum. bilgisayarın ekranından uzun uzadıya bir şeyi okuma zahmetine katlanamam. kısa kesersek, madalyalı olsun madalyasız olsun, insanın kafasını yoran tanımlara bulaşmamak en doğrusudur. herkesin zevki ve tercihi farklı olabilir tabi.

kuzey makedonya'nın başkentidir. elli sene öncesine kadar bir türk şehriyken zamanla türkler ne yazık ki parmakla sayılacak kadar azalmışlardır. vardar nehrinin doğusu tipik osmanlı türk, batısı ise modern batılı tarzda bir mimariye sahiptir. türk edebiyatının duayeni yahya kemal beyatlı'nın memleketidir. şehrin idari merkezi olan gazi baba belediyesinin ismi prizrenli osmanlı türk şairi aşık çelebi'nin mahlasından gelir.

aşağıdaki videoda filiz akın ile üsküplü oyuncu lütfü seyfullah'ın memleketim adlı filmlerinden bir kesiti izleyerek üsküp hakkında bilgiler edinebilirsiniz:

maalesef bilginin bu denli kolay ulaşılabilir olması bir rehavete, hatta tembelliğe sebep oluyor.

hani bir şehrin denizi meşhurdur da şehirde yaşayanlar pek tadını çıkaramazlar ya, işte tam da öyle bir şey.

nasılsa oradadır ve istendiğinde gidilir o denize. işte o kadar da basit değildir o iş. bir süre sonra bir bakmışsın mevsimi geçmiş.

tıpkı o şehirde yaşayanların yaşadığı o rehavet gibi bir hal var gençlikte. o denize koskoca deniz mevsiminde ancak bir iki kez gidir ya hani!

bir bakmışsın kış gelmiş… artık gitsen de tadı yoktur sahilin. ne yüzebilirsin ne de güneşlenebilirsin…

ben derim ki; zihniniz açıkken alabildiğine bilgi doldurun, okuyun, yazın çizin. çokluğunun yanında nasıl kullanılacağına dair de taktikler edinin.

verimli ve işlevsel hale getirin bilginizi. getirin ki o bilgi size sonradan kazandırsın. fark yaratsın emsallerinizle aranızda.

çok felsefik oldu sanıyorum. ama o öyle işte… dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım. ha bide son olarak sevin sevilin köftehorlar!

ıskalamayın hayatı, dibine kadar yaşayın, keyif alın, eğlenin ve eğlendirin. geri gelmeyecek bu güzel çağınız.

unutmayın ki geri kalan hayatınızın en genç yaşında ve en sağlıklı halindesiniz. zaman geçtikçe hiç bir şey eskisi gibi olmayacak…

neyse yetiştik, iyi yayınlar dilerim.

senaryosunu ünlü yazar hakan günday’ın kaleme aldığı, onur saylak’ın kamera arkasına geçtiği, haluk bilginer, cansu dere, metin akdülger, necip memili, müjde ar, şebnem bozoklu başta gelmek üzere sağlam bir oyuncu kadrosuna sahip olan dizidir.

ben insanlarla nasıl yaşanır bilmiyorum. yani insanlarla nasıl konuşulur, onlarla nasıl vakit geçirilir, biriyle arandaki mesafe nasıl ayarlanır. bunların hiçbirini bilmiyorum.

ne güzel olurdu, değil mi? yanlış bildiğimiz her şeyi unutsak, sadece doğrular kalsa.”

yaşıyorsun ama yoksun. insan nasıl dayanır buna

nasıl korktun kim bilir? zaten başımıza gelen her şeyi hatırlıyor olsak deliririz, değil mi? ama bazen de delirmemek için hatırlamak gerekiyor işte böyle. neyse... madem hatırladın artık, ben de gönül rahatlığı ile unutabilirim.”



şahsiyeti hatırla!

seni anlatabilmek seni
iyi çocuklara
kahramanlara
seni anlatabilmek seni
namussuza
haldan bilmez
kahpe yalana
art arda kaç zemheri
kurt uyur
kuş uyur
zindan uyurdu
dışarda gürül gürül akan bir dünya
bir ben uyumadım
kaç leylim bahar
hasretinden prangalar eskittim
saçlarına kan gülleri takayım
bir o yana
bir bu yana
seni bağırabilsem seni
dipsiz kuyulara
akan yıldıza
bir kibrit çöpüne varana
okyanusun en ıssız dalgasına
düşmüş bir kibrit çöpüne
yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin
yitirmiş öpücükleri
payı yok
apansız inen akşamdan
bir kadeh, bir cıgara
dalıp gidene
seni anlatabilsem seni
yokluğun cehennemin öbür adıdır
üşüyorum kapama gözlerini... *

cümleyi nokta ile bitirmenin entry girmenin şanından olduğunu bilen yazar beyanı. koyunuz koydurunuz.
noktayı...

anavatanı çin halk cumhuriyeti'nin 3 eyaletindeki dağlık bölgeler olan sevimli iri hayvan.

beyaz postunun üzerinde siyah benekleri vardır. ayıcık falan değildir, gayet büyük bir ayı türüdür. kızıl pandalar daha küçüktür, onlara ayıcık denilebilir. fakat onlar da tam olarak ayıya benzemezler.

siyah beyaz olan büyük pandalar sadece bambu ile beslenirler. bu yüzden bu hayvanlara bambu ayısı da denilir.

pandalar nesli tükenme tehdidi altında olan hayvanlardır. son yıllarda nesillerini kurtarmak için sıkı çalışmalar yapılmaktadır.

o kadar iri görünmelerine rağmen son derece nahif ruhlu hayvanlardır. morâlleri bozulduğunda ya da bir araba sesinde bile ölebiliyorlar.

çok zor cinsel ilişkiye girdikleri için nesillerini çoğaltmak oldukça zordur. buna rağmen yavaş yavaş da olsa sayıları çoğalmaya başlamıştır. bu hayvanların psikolojilerinde olumsuz küçücük bir etki bırakmamak için, bakıcıları bile panda kılığına girerek yiyecek verirler.

o kadar sevimli hareketler yaparlar ki, koca cüsselerine rağmen küçücük afacan bir kedinin ruhuna sahiplerdir.

umarım sonsuza kadar nesliniz tükenmez. hep bizimle kalın koca bebekler...

böylesine artış 40 yaşına geldim görmedim daha önce. çok tuhaf bir şekilde pahalılık var. lüksü falan geçtim insanlar sağlıklı beslenemez duruma geldi. yumurta, süt -ki bunlar olmazsa olmaz- fiyatlarına bile bakmak yeterli. sağlıklı beslenemezsen bu bedensel sağlığına ve ruhsal sağlığına da yansır. vücut gerekli vitamin ve mineralleri almadığında birçok sağlık sorunları oluşur. ruhsal sağlık sadece "hadi olumlu düşünelim" demekle olmuyor. beslenmek de bunun büyük bir parçası.
hadi biz üç kişilik bir aileyiz ama kalabalık aileleri düşünemiyorum. eskiden de geçim derdi yok muydu, vardı! ama eskiden bakliyatlar ucuzdu, patates-soğan tarzı sebzeler de. birçok düşük gelirli insan evinde konserve, reçel yapardı. şimdi değil konserve, reçel yapmak meyveyi, sebzeyi alıp yese şanslı sayıyor kendini.
eskiden birçok insan hadi kırmızı eti geçtim. tavuk eti, balık daha rahat alıyordu. şimdi git gide onu da alamaz hale geldi insanlar.
emeklilere ayrı üzülüyorum, ülkemin kendi ülkesini bile gezecek durumda olmayan gençlerine ayrı. her allahın günü eşek gibi sabah-akşam çalışıp elin turisti kadar ülkesini gezip, göremeyen, bir tatil dahi yapamayanlarına ayrı.
kurunun yanında yaşın da yanmasına üzülüyorum.
bundan seneler önce bu fiyatlar olsa kıyamet kopardı ama kurbağa deneyi gibi farkında olmadan kaynadık, alıştırdılar bizi paşa paşa.

komünist manifesto.

ektedir kendileri.

vakti zamanında, sadece kaplama kağıdıyla yapınca çabuk yıprandığı için üzerini bir de jelatin denen ince şeffaf naylonla da kaplayarak yaptığım eylem.

ilkokula yeni başlayacağım, defter kitaplarımı aldık kırtasiyeden annemle, eve geldik. annem iğne yapmak için (emekli hemşire kendisi, sosyal mesajı da verelim, gidip herkese iğne yaptırmayın sonra) * bir yere gidecekti, giderken de tembihledi “ben gelmeden sakın bir şey yapma!” diye.

tabii bunun aksini yapmam lazımdı. müzik defterini aldım önüme, kaplama kağıdını tam deftere göre kestim, kaplayacağım güya. olmadı tabii. annem geldiğinde de baya bir fırça yedim. sonra birlikte kapladık.

birkaç sefer sonra bu işi iyice öğrenince, kendim onun kapladıklarını beğenmeyip tek başına yapmaya başlamıştım.

lgs ye hazırlanan ergenlerin tik tok dünyalarına baltalarını hala indirebilecek güçte olan yazarlar.

limonlu kek yaparken, limon ve kabuğunu limonata mantığı ile yaparım ki böylece kek daha aromatik ve daha sarı olur. ( bir de uyuz bir kardeşiniz varsa; o en ince rende ile rendelenmiş limon kabuğunu görmek istemeyen, onun çenesinden kurtulursunuz)

malzemeler:
3 yumurta
1 su bardağı şeker
3/4 su bardağı süt
1.5 limon-1 yemek kaşığı şeker (bu şeker limon kabuğunu ovalamak için)
1 kabartma tozu
2.5-3 bardak un
tepsiyi yağlamak icin katı yağ

yapılışı: yumurta ve şeker , şeker eriyip yumurta ile kabarıncaya kadar yaklaşık 4-5 dakika çırpılır. limonun kabuklarının sarı kısmı derin bir kaba rendelenir ardından 1 yemek kaşığı şeker ilave edilir ve kaşığın arkası ile bir süre ezilir. toz şeker sararıp hatta bir miktar eriyinceye kadar. sonra limon suyu bu karışıma ilave edilir ve karıştırılır. ardından bu karışım tel süzgeçle süzülerek şeker ve yumurta karışımına ilave edilir. sonrasında süt, sıvı yağ eklenir. bu aşamadan sonra keki mümkünse el çarpıcısı ile yavaş yavaş karıştırıp içine kabartma tozu ile karıştırılıp elenmiş un ilave edilir. eger tepsi 30 cmlik düz fırın tepsisi veya klasik dikdörtgen borcamsa 180°de 20-25 dakika pisirilir. dilimli kek kalıbı ise önce 180°de 15 dakika, sonra 160°de 15 dakika kürdanla kontrol edilerek pişirilir.

“biçim, yol, tarz” anlamlarına sahip kelimedir.

başörtülü kadın bana ahkam kesene kadar umrumda olmaz. tutup da beni saçlarımın açıklığıyla eleştirmeye başlarsa o zaman her türlü eleştiriye açık demektir, kimse kusura bakmasın.
ben kimseye karışmıyorken bana saran olursa ne yapayım,
eskilerin çok güzel bir sözü var, oğlum reşit, ne söyle ne işit.
herkese tavsiye ederim.

yıllar sonra aralarına dahil olabilmeyi umduğum, betimlemesi kulağa hoş gelen topluluk.

verem'den ölmeden önce ingiltere veiskoçya'da konserler vermiştir.