ponçik kalpli muhallebi çocuklarının gün sonu aktivitesi.
çünkü neden olmasın?

kimi seviyorsan acısı sende kalıyor
harflerden bir yalnızlık yolların ucunda*

şu ifşalar deniz baykal'ın, cübbelinin pornosundan beter, bir tane delikanlı çıkıp aksini ispatlayamıyor. demek ki bunların brazzers menşeili seks tapeleri çıksa allah rızası için diye yutturacak seviyeye getirmişler kitleyi.

güvenmekle ilgili yapabileceğim en güzel tanımı aşağıya bırakıyorum.
“çok insan tanı. azını sev. hiçbirine güvenme.”

sevinme.
çünkü bu limanda kaybettiğim ilk gemi sen değilsin.
şunu da unutma; rıhtımda kalanı değil, çekip gideni vurur fırtına!

küçük iskender

1971 doğumlu olan türk rock müziğin vazgeçilmez sesleri arasında yer alan sanatçıdır. sağlam sesi vardır, şarkılarının her biri birbirinden güzeldir. türk rock denildiği zaman milletin aklına cem karaca erkin koray falan gelir ama ogün sanlısoy’da türk rock müziğine emek vermiş insanlardan biridir. çocukluğunda babasının mesleği nedeniyle birçok şehir değişikliği yapmıştır, fenerbahçe lisesinde okumuş ardından üniversite eğitimini de mimar sinan üniversitesinde almıştır.

kariyerinde birçok işler yapmıştır. ilk olarak yakın arkadaşıyla bir akustik dinleti hazırlamışlar işte her şey ondan sonra başlıyor. ardından birçok grupta amatör olarak şarkı söylemiş ve 1992 yılında pentagram’a katılmıştır. pentagram ile sesini daha büyük kitleye duyurmuştur. ardından başarılı sanatçı olup en iyi erkek rock müzik sanatçısı ödülünü almıştır.

pentagram’dan tam ayrılmış olmasa bile yoluna bağımsız şekilde gitme karar almıştır ve bir sürü de albüm yapmıştır. bunlardan bazıları; korkma, ben, üç, sen uyurken. evlendikten sonra da dünya tatlısı bir oğlu olmuş, oğlu otizm hastası olduğu için kendini ona adamış adeta, hatta sahnede beraber şarkı da söylemişler. çok iyi bir baba ogün sanlısoy, çok da ciddi biri öyle gündemde durmak için türlü şaklabanlık yapan sanatçılardan değil.

yalnız eskisi gibi albüm yapmıyor. keşke çok albüm yapsa da dinlesek. sevgiler saygılar kendisine…

en sevdiğim başlığa sevgimle geldim ve muhteşem bir sanat eseri getirdim.
pierre bonnard-the white cat (1894)

ressam ya benim mizahıma sahip ya da kedi çizemiyor. tabloya baktığımızda çizebilmek için yaptığı değişiklikleri görüyoruz aslında.* x-ray ışınlarıyla da tablo üzerinde bir çok değişiklik yapıldığı ortaya çıkmış, demek ki kedi çizemiyor. ama benim mizahıma sahip olduğuna inanmak isterim çünkü ben bu kediyi her gördüğümde güleceğim. iyi geceler dünya.

eğitime yatırım...

bir gün çekip gideceğim ben bu şehirden
geride hiçbir anı bile bırakmadan
bindiğim trenler belki hiç bilmeyecek
bir küçük istasyonda nasıl indiğimi
yağmurlu bir gece hangi istasyonda
yitik yıldızlara bakacaksın ardımdan.

ne kadar acı varsa bırakacağım
söylenmemiş sözlerle yalan aşkları
paslı zincirleri, mahpus türkülerini
kara bir sis gibi çöken umutsuzluğa
bir gün çekip gideceğim ben bu şehirden.

kitaplarım, şiirlerim bekleyecekler
yürüdüğüm sokaklar bekleyecekler
her sabah selam verdiğim akasya
her sabah selam verdiğim taş duvar
ve uçsuz bucaksız bu keder denizi
bir gün elbet dönüşümü bekleyecekler.

(bkz: behçet aysan)

neredeler? lütfen gösterin.

oysa insanlık ile aynı yaşta idi göçmenlik. ne çabuk unuttuk.
unutmayanlar kendilerine huzur içinde yaşayacağı bir yurt ararken yok oluyor.
sadece haber oluyorlar.
biz unutanlar da haberi okurken az üzülüp sonra unutmaya devam ediyoruz.

mahzuni şerif'e ait bir türküdür.

akira hem mangasıyla hem de animesiyle çağ açmış bir yapıt. bilim kurgu dünyasında çok büyük eserlere esin kaynaklığı yapmış bulunmakta. japonya toplumunu ve siyasetini eleştirirken geniş evrensel mesajları da bizlere iletmeyi ihmal etmiyor. yakın tarihe baktığımızda japonya ve türkiye'nin birbirine çoğu konularda çok benzediğini görüyorsunuz. özelde japonya genelde insanları ve insanlık kavramını eleştiren ve bu konu üstünde bizlere yeni bakış açıları kazandıran akira animesini türkiye halkının izleyip anlamaya çalışıp kendilerine ders çıkartmaları ve örnek almaları gerektiğini düşünüyorum. anlaşılması güç bir animedir ayrıca manga çizimleri de harikadır.
(bkz: katsuhiro otomo)

alakalı videolar

kişiden bağımsız olarak gerçekten de ülke için bir şeyler yapıldığını gördüğümde. ülkenin hangi yerini tutsak elimizde kalıyor. adalet yok, eğitim yok. eşitlik ve özgürlük zaten yok. bunlar için gerekli ve göz doldurucu adımlar atılıp gerçekten de yürürlüğe konulursa veririm oyumu.

çok kabaca, iktidarın ya da egemen olanın hangi insanın yaşayacağına, hangisinin öleceğine karar vermesidir. hatta sadece yaşayanların değil, kimin doğabileceğine de etki etmesidir.

bu bağlamda iktidar olanın gücünün belki de en üst sınırı olabilir. yani tam olarak ölüm ve yaşam üzerinde muktedir olmaktır.

çok yüzeysel bir başlangıçtan sonra sözü bu kavramın mucidine bırakmam gerekir. kamerunlu düşünür ve siyaset kuramcısı achille mbembe’ye.

okumak isteyenler için makale

beni övecek yok mu alooo dediğim başlıktır.

şaka bir yana milletin birbirileri için iyi bir şeyler söylemesi iyi oluyor. gırgır şamata. rahatsız etmiyor beni.

t: bazen sol tarafta oluşan kuşaktır. umarım ıvan abiyi överler. denk gelirim.

bir iki güne gelecek olan , bu senekisi çok kıymetli olan, yüzde yüz bizden olan gün.
5 mayısı 6 mayısa bağlayan gece dedikodu yapmadan, tadilat-yoğun temizlik yapmadan, şükrederek, dua ederek, mayalı hamur tüketerek, mutlu olarak geçirilmesi önerilen gün.
inananların tüm dilekleri kabul olsun inşallah.
videoda anlatılanları özetledim. *

bir tahsin yücel romanıdır.

romanı ilk okuduğumda çok beğendiğimi ama içselleştiremediğimi anlamam için benzer bir olay yaşamam ve romanı tekrar okumam gerekti. ve tahsin yücel’in ne kader büyük bir yazar olduğunu o zaman yeniden anladım.

benim saçma hikayem uzunca bir süre kesmediğim sakallarımı yeni aldığım tıraş makinesini denemek için kesmeye karar vermemle başladı.

hangi akla hizmetse makineyi önce çeneme götürdüm ve o bilindik cızırtı ile birlikte çenemdeki sakallar bir anda yok oldu. aynada bana bakan adam bir anda wolverine ‘e dönüştü. ama logan filmindeki kendinden vaz geçmiş haline. bu böyle olmaz deyip yanakları da tıraş edince amatör bir barış manço bıyığına sahip oldum ve kuzguna şahin görünen bir yavru olduğum için de bu hali çok beğendim. aslında o halimi görseniz allah’ın yarattığına inanılmayacak kadar çirkin bir halde olduğumu söylerdiniz.

ve hemen dışarı çıktım. arabayla ilerlerken bir kavşakta yol hakkı benim olduğu için dönerken bir başka arabayla burun buruna geldim ama karşımdaki şoför kafasıyla selam verip yolu bana bıraktı. yaşadığım küçük şehirde böyle bir şeyin olması mümkün değildi. o gün hala şehirde dünya döner kavşak günü olarak kutlanır.

ikinci olay ise daha ilginç. esnafın umursamazlığı ile meşhur olduğu şehirde bir şeyler almak için bir dükkana girdiğimde yayılmış oturan iki adam bir anda oturuşunu düzeltip “ abi hoş geldin” dediler. benden en az 15 yaş büyük olan iki adamın bana abi demesine mi şaşayım, yoksa esnafın bu tavrını daha önce hiç görmediğime mi yanayım bilemedim.

ve bu gün boyu devam ettim. bir arz bir ikram anlatamam. ben o gazla bir sene freak show gibi dolaştım. ve o sene anladım ki bıyık söylencesi diye bir şey var.

bir taşra kasabasında bıyık bıraktığı andan itibaren hayatı değişen cumali’nin hikayesi bu ve cumali’nin git gide bıyığı taşıyan kişiye dönüşmesinin. eğer türk edebiyatında bir başyapıt okumak istiyorsanız hemen alın ve okuyun.

hepsi bunun için giriyor zaten .bunu dürüstçe dile getirdigi için tebrik ederim kendisini.

yine kurcalıyor sözlüğü, bir şeyler deniyor. alt çubuktaki semboller büyümüş ve daha belirgin olmuş. yalnız oylama bildirimi gelince mesaj kutusunda belirdi bildirim.

edit: düzeldi.