- ağız şapırtısı
- bir işle meşgulken gelen her türlü iş makinası sesi
- tabağa çatal sürtülünce çıkan ses de olabilir belki ama ondan rahatsız olmuyorum

evimizi paylaştığımız zati muhteremler yine birilerine dert olmuş.

şimdi biz nasıl pek kıymetli ev arkadaşlarımızı etrafa üçübik fikirler saçan sırf konuşabildikleri için ve (düşünebiliyordu değil mi? insan) (neydi insanla hayvanı birbirinden ayıran farklar?) işte düşünebildikleri için kendini üstün sayan tüm dünyayı kendi için yaratılmış sanan bazı iki ayaklı düşünebilen canlılardan aşağıda tutalım? ya da bir?

niye sürekli bir kıyas peşindesiniz ve bu canlar size neden bu denli dert oldu? yok evcil hayvanını üstün tutan yok ev hayvanını sürekli buraya atan bla bla birde ekliyorlar bizde hayvanseveriz diye.

he canım he.. mevzu sevmek değil hala anlamamış olmak? biz onlarla yaşıyor onlarla yatıyor onlarla kalkıyor onlarla yiyip içiyoruz. her anımızda onlar var. bazen ev arkadaşımız bazen en iyi dostumuz bazen çocuğumuz onlar. niye başkalarından daha aşağı tutalım şimdi? ayrıca bunun hangi kısmı sizi rahatsız etti? evcil hayvanlık sınavlarını 2 puanla mı kaçırdınız naptınız?

püff neyse he canım he hepiniz onlardan çok daha üstünsünüz çünkü düşünebiliyorsunuz(!) olduuu görüşürüz o zamannnnn.

sevgili yazarımız bilal'e anlatır gibi anlatmış sağolsun.

avm'lere mal kabul kapısından girmek.

özel tenekesi diye okudum.
o kadar uzağım ki bu konuya...*

küçükken köye gidince evcilik oynardık boş yağ tenekeleriyle, artik boş yağ tenekem bile yok. özel teneke deseler bile çıkamazmışım.
(bkz: yaran yanlış okumalar)

tekrar aidiyet hissedememek değil de herkesin kendi hayatını şekillendirmesi ve birbirinin kararlarına, görüşlerine saygı duymaması. 6 yıldır ailemden uzakta yaşıyordum fakat pandemi sürecinde geri dönmek zorunda kaldım. 1 yıldır evde olmama rağmen hala varlığıma alışamadılar, bense yıllardır yalnız yaşamanın verdiği özgürlüğü, kendi kararlarını kendin verme alışkanlığımdan vazgeçemedim. (vazgeçilmemesi de gerekiyor) ilk geldiğim dönemler de alışma süreci diyerek kendimi motive ediyordum fakat işler öyle değil, sanırım ailelerimiz artık büyüdüğümüzü ve birer birey olduğumuzu kabullenemiyorlar. evden çıkarken 19 yaşındaydım döndüğümde ise 26, aradan geçen onca zamanda sanki hiç büyümemiş ve hiç kendi kendimi idare edememişim gibi davranma sürecini aşabileceğimizi düşünmüştüm, olmadı. aidiyet hissetmediğimiz nokta tam olarak burada başlıyor işte, ailelerimiz bizlerin birey olduğunu ve onlara sevgiden başka bağlılığımızın kalmadığını kabullenmek istemiyorlar. evde artı bir olmak onlara yeniden çocuk büyütüyormuş sorumluluğu getiriyor sanırım. koskoca insanlara çocuk muamelesi yapılması, kendini yetersiz hissettirilmesi hali hazırda evde bunalıma girmiş olan bireyler için iyice uzaklaşma ve kaçıp kurtulma isteği uyandırıyor. aile bireyleri birbirlerinin kararlarına, hayatlarına saygı duyup kabullenseler belki de çıktığımız eve geri döndüğümüzde oraya ait hissetmemizi sağlayabilirdi.

oluyor duyduğum. bir ortama girdiğim zaman ve uzun süre o insanlarla çalışacaksam kendimi parlatmak yerine en zorlandığım şeyleri anlatıyorum. böylece eleme yapmam daha kolay oluyor. içlerinden hangilerine daha çok saygı duymam gerektiğini anlıyorum.

mesela oturuyoruz 12 kişi, ben çarpım tablosu ezberleyemedim diyorum yeri geldiği zaman. en az bir kişi ahahahah diye gülüyor. hiki kere hiki diye soruyor. bi 4 dakika falan gülüyor, sakince izliyorum. alay ediyor, vay salak dercesine davranıyor. hiç gurur yapmadan hatta diyorum analog saat bilmem. sağ sol bilmem. ooo ama sen bildigin malsın dercesine o beyinsize katılan oluyor. sonucunda bir süre bu insanlar için beceriksiz oluyorum. biz neler neler yaparız ama civciv anlamaz muamelesi yapıyorlar. tam boklular ya.

gülmeyen, alay etmek yerine sebebini merak eden, kendi yapamadığı şeyleri çekinmeden söyleyen arkadaşları benimsiyorum. o noktadan sonra elimden gelen yardımı yapıyorum onlar için. diğerleri ile selamlaşmak için bile zaman harcamıyorum.

haliyle olumlu tarafından bakmak lazım. bir şeyleri anlamamak bazen çok şeyi anlamaya yol açar. iyidir.

köpekler bile sahiplerine sadakat ile bağlıyken, bazı irade yoksunu insanların tercih ettiği hayvani bir ilişki türüdür. *

nedense toksik yerine toxic yazılmasına irite oldum. yani herhalde başlığın sürekli dert yanan insan kısmına giriyorum.

düzeltme:ı am melting lannn melting başlıktaki virgülü de uyardı. dertlenmek isteyene dert bitmiyor.

akıllara babam ve oğlum filmini getiren durumdur. yaş arttıkça insanın gerçekliğe yaklaşmasından ve biraz da öğrenilmiş çaresizlikten dolayı olduğunu düşündüğüm durumdur aynı zamanda.

evet arkadaşlar yanlış görmüyorsunuz, sahibinden satılık sözlük.
kurucusu olduğum kafa sözlük' ü an itibariyle satılığa çıkartmış bulunuyorum. satış açık artırma usulüyle yapılacaktır. tekliflerinizi gece yarısına kadar bu başlık altına bırakabilirsiniz.

bu benim yeminle ama durumu açıklıyım objektif insanlar cevaplayabilir;

gittiğim kursta bir çocuk var, numaramı öğrenmiş, wp den ulaştı bana. ısrarla evimin adresini soruyor, şurada bir şey söylemiştin de, oralarda bir tanıdığım var, ona uğradığımda karşılaşma ihtimalimiz var, direkt buluşalım istersen dedi.

e ben geçen sene hırsızlığa uğradım, bugün didik didik adresim soruluyor tanımadan etmeden, rızam dışı numaram bulunarak. sen şüphelenmez misin? *

attila ilhan'ın "kesik birer kol gibi yalnızdık" cümlesidir.

pire için yorgan yakmak demektir. beğenmiyorsanız engelleyin gitsin. neyin tatavası?

çaylak olduğu için artı oy veremiyor bu yüzden de favori atıyor. her entryme favori verdiğinde "yaa kıyamam sana" dediğim yazar. sözlüğe bugün gelmiş, hoş gelmiş.

son günlerde açılmış en doğru başlık. (bkz: yine seks hikayesi mi yazıyorsun feridun abi) ile birlikte rahatça kullanabileceğimiz yeni bir argüman oldu. *

manisa'dan hissedemediğimiz bitiştir.

çölde mahsur kalmış kutup ayısı gibi vantilatöre yapışmış, kışın gelmesini bekliyorum.

göt donduran mübarek kış ayları geldiğinde, bunun şerefine deve kesip ihtiyaç sahiplerine dağıtmayı düşünüyorum.

20 şubat 1967'de doğmuş müzisyen. nirvana grubunun gitaristi, solisti kısacası her şeyi. dünyaya "smeels like a teen spirit" kazandırmış sanatçı. eroinle savaşı bütün ömrü boyunca devam etmiş, eroin yüzünden kendine saygısını da kaybetmiş, söyleyeceklerini söylemiş ve hayatının sonuna asil bir şekilde kendi karar vermiş bir adam. kendi elleriyle suratını dağıtıp, bu dünyadan gencecik yaşta ayrılan ve bir de kızı olan şahsiyet. bu dünyaya belki de hiç ait olmayanlardan biri. bir de bir arkadaşımın " hayatta olsa, sevgilimi kesin bununla aldatırdım."dediği kadar eli yüzü düzgün bir adam. imzası bulunan albümlerin bir kısmı; bleach, nevermind, in utero ,incesticide... diye devam edip giden, dünyaya iyi ki uğramış olanlardan…

* insan mücadeledir. daimi bir mücadeledir. kolay değildir. varlığının üzerine daima inşa etmesi gerekir. öyle özel bir yanı yoktur. o kadar uzun zamandır bu iştedir ki ilk bakışta varlığının özel bir yanı olduğunu düşündürtür. oysaki özel diye nitelendirilen şeyler insana has olsa da özel değildir. yalnızca çok eskidirler, vakti zamanında insanlar tarafından inşa edildikleri unutulacak kadar üstelik. unuttuğumuz fakat aslında kanıksadığımız bu özel şeyler bizim için nefes almak gibi olmazsa olmazımız olduğu için unutuldu ve yine nefes almak gibi olduğu için yani birebir nefes almakla eşdeğer olmadığından biraz huzursuzuz. bize sürekli inşa etmemiz gerektiğini, mücadele etmemiz gerektiğini hatırlatıyor, içten içe. kolaya kaçıp inşa ettiklerimize bakarak biz özeliz diyoruz. kolaya kaçmak hepten kötü bir şey değil, biraz da dinlendirici bir şey.

mücadeleden kaçıp kendini pohpohluyorsan kötüsün. bundan az ya da çok uzak kalırsan iyisindir.