ben de yeni bir üye olmama rağmen bu durumu fark ettim. herkes seviyeli bir şekilde fikirlerini yazıyor ve bu gerçekten çok güzel bir şey.
eğer beni de sayıyorsanız ben de sahiplenmeyi düşünüyorum.

bir kara tren , birde iki keklik bu ikisi beni benden alan türkülerdir.

uyumak, çok uyumak, daha çok uyumak, sürekli uyumak.

"gençlerin yurtdışına kaçamaması gerçeği" kadar acı değildir.

samimi sıcak kanlı insanlar...
ege üniwersitesi ...
sıcak hawası...
denizi...
kumru, çiğdem ...
narlıdere, konak, alsancak, kordon, kemer altı , karşıyaka, , urla ws (saatlerce yorulmadan yürümek...)
akşam saatlerinde müzik eşliğinde yapılan wapur turları...
daha yazamadığım nice güzellikler...
izmir demek hayat demektir...

goruldugu yerde hic bir iletisim kurmaksizin ölü taklidi yapilmasi gereken insandir. dine, tanriya veya cok farkli bir alana inanirsin/inanmazsin bu kisilere kalmistir. elestirilebilir de, bunda da sikinti yoktur ama! kufur etmek, alayci bir uslupla sozde elestiri de bulunmak, elestirdigini degil kisiyi alçaltir. boyle insanlarla ne muhattap olunmalidir, ne de sozleri kâle alınmalidir.

çok iğrenç bulduğum söz. karşı tarafı küçümser gibi bir imaj veriyor kibirle de bağlantılı.

bir elizabeth kostova romanı. şunu söyleyebilirim ki şu ana kadar okuduğum en iyi romanlardan biridir. 2005 yılında yayımlanmıştır.
anlatım dili sıkmamakta ve bu kadar kalın bir romanı kısa bir sürede bitirebilmektesiniz. kitabın büyük bir çoğunluğu istanbul'da geçmekte. vlad tepeş yani dracula'nın hayatı anlatılmakta. daha fazla spoiler vermeden noktalamak istiyorum.

kişinin hak (beden, mal, ev, aile) sınırına izni olmadan yapılan saldırıdır. dünya üzerindeki en çirkin, en ahlaksız şeydir..

bu güne kadar, bir kere başıma gelen durum.
bana çok ciddi yanlışlar yapmıştı.
o an ondan, sonsuza kadar vazgeçtim.
ben kolayına kimseden vazgeçmem, çok sevdiğim insanlar bunu bilir.
arada,
birine kendi kendime kırılır, kendi kendime barışırım.
onların bundan haberi bile olmaz.

insanları etiketleyip sınıflandıran, yaftalayıp yakıştıran her türlü başlığa sahip yazarlar diyerek bahsi arttırıyorum

(bkz: başlık sahibi)

misafirlige gitmeden once haber vermek, cat kapi insanlarin evine gitmemek.
misafirlige gidilen evdeki esyalari , duzeni elestirmemek.

seni seviyorum baba*

otenazi zaten kontrol edilen bir süreç. yani bireyin kendi evinde intihariyla ayni değil.
bildigim kadarıyla belli şartları var. otenazi kararı alan hastanin doktor heyetinden onay almasi da gerekiyor. psikolog onayı falan alması lazim. mevcut hastalığının tedavi edilemiyor ya da tedavi şansınin cok düşük olmasi lazim vs.

hasılı evet otenazi yasallasmali kanaatimce. ben son evre kanser hastalarının bütün ağrısına rağmen son dakikasina kadar yaşama sıkı sıkı tutundugunu da gördüm. yani kişi eğer kendi inanci, hayat sevgisi vs bırakmıyorsa otenazi istemiyor. otenazi isteyecek noktaya gelmiş insana yasal zorluk çıkarmanın mantıklı bir açıklaması yok. otoritenin fikri, ideolojisi, dini bir bireye acı içinde ölümü beklemeyi dayatmamalı.

hormonların dile gelmesiyle kurulan cümle. inanmayın.

hala başımızda olması acı ve hala başımızda olması ne yazık ki gerçek.

gariban bir aile değilde benimkisi babam bizi varlık içinde yokluk çektiren biriydi. asla temel ihtiyaçlarımizi bile almayan, onlardan daha iyi maddi gelirin olmasina rağmen başkalarının eskilerini giymek eski eşyalarıni kullanmak acı bir durumdu. uzerimde görünce "aa bu benimdi " demeleri küçük bir çocuk için zor bir durum. yada begendigin şeylerin olmaması çocuksun işte başkasında görünce gözün kalıyor. bu yüzden çok kırgınim babama. hatta keşke fakir olsaydık derdim de babam bize ondan birşey alamıyor demek onu savunmak isterdim

doğuştan deli olarak doğal bir üyesi olduğum yazar topluluğu.

(bkz: deli olunmaz doğulur)*



delilik genlerimizde var :d