babam 40 sene kebapçılık yaptı.
allah razı olsun, evimiz dört dörtlüktü.

ben bugün hinliğine değil dostluğuna sordum arkadaşıma. ne desin standart iyiyimi yapıştırdı.

- nasılsın?
- kocamdan şiddet gördüm, hastanelik oldum. her yerim mosmor. kolum kırık, yüreğim buruk. eve döndüğümde ise polisler ona uzaklaştırma kararı verip, anahtarlarını alıp rapor tutmuşlar ve kamu davası açmışlar da bunun üzerine eşim pılını pırtını toplayıp, bankadaki son parayı çekip türkiyede tatil yaparken sosyal medyaya fotoğraf atmış gibiyim.

olduğunda güncellemek dileğiyle..

kafa dengi arkadaş bulmak kadar, kafa dengi olan arkadaşla aynı samimiyeti sürdürmek bile zorlaştı maalesef. lise, üniversite ve meslek yaşamında edindiğim iyi dostluklar zamana, hayat şartlarına ya da politik ayrışmalara kurban gitti. insan yaşamında yol ayrımları kaçınılmaz: kimi iş/eğitim gibi sosyal ve ekonomik sebeplere; kimi de ciddi ilişki/evlilik gibi kişisel sebeplere dayanıyor. hatta 6 aylığına askere gidersiniz, döndüğünüzde diğerlerinden farklılaşmış hisseder, ayrı düşersiniz. politik ayrışmadan kastım ise sadece a partisi b partisi muhabbetinden ibaret değil. türkiye'de hemen her gün yeni bir gündem patlak veriyor ve derhal yakın çevre ile münazarası yapılıyor. ülkeye dair temel değerlerde uzlaşılsa bile bu sefer (misal söylüyorum) futbol, nükleer santral, baraj, restorasyon, aşı/pcr gibi konularda ayrışma yaşanıyor. şu devirde her birimizi tek tek klonlasalar kopyamızla bile ters düştüğümüz bir konu mutlaka olacaktır. işin en acı tarafı, çok değil 5-10 sene önce -moda deyimle- ayrı mahallelerin mensubu arkadaşlarla orta yolu bulabilirken günümüzde şiddetli bir münakaşaya tutuşmak kaçınılmaz. bu durumun asıl kaynağı hepimizin malumu, fazla irdelemeye lüzum yok.

sanırım en iyisi kendi kendinin kafa dengi olabilmek. başkalarından kaçmak, yalnız kalmak mümkün. fakat insanın kendisiyle didişmesi, geçimsizlik yaşaması korkunç bir durum.

fazla düşünmek.

asla sona ermeyen bir kısır döngü içinde daireler çizerken yaşam hücrelerinizi kafanızın içindekilere yem edersiniz.

şu nedenle var olduğunu tahmin ettiğim durum:
çaylak kişi bir tanıdığı tarafından sözlüğe davet edilir. geldiğinde tanıdığına haber verir. tanıyan kişi de arkadaşını doğrudan takibe alır. bu arada çaylak ya uygun bir anda doğru dürüst tanımlar girmek için ağırdan almaktadır ve bu nedenle profili boştur ya da hatır gönül uğruna sözlüğe pek de istemeden gelmiştir ve tanım bile yazmaya tenezzül etmemiştir.

gereksiz analiz kasmam bitti. dağılabiliriz.

muazzam bir the animals şarkısıdır. artık rock klasiklerinden biridir.

--! şarkı sözleri !--

there is a house in new orleans
new orleans'ta bir ev var

they call the rising sun
adı yükselen güneş'tir

and it's been the ruin of many a poor boy
ve orası pek çok zavallı çocuğun enkazı oldu

and god ı know ı'm one
ve tanrım biliyorum ben de onlardan biriyim

my mother was a tailor
annem bir terziydi

she sewed my new bluejeans
benim kot pantolonlarımı dikti

my father was a gamblin' man
babam bir kumarbazdı

down in new orleans
new orleans'ta

now the only thing a gambler needs
şimdi bir kumarbazın ihtiyacı olan tek şey

ıs a suitcase and trunk
bir bavul ve bagajdır

and the only time he's satisfied
ve tatmin olduğu tek zaman

ıs when he's on, a drunk
oynadığı ve sarhoş olduğu zamandı

oh mother tell your children not to do what ı have done
ah anne çocuklarına benim yaptıklarımı yapmamalarını söyle

spend your lives in sin and misery in the house of the rising sun
hayatını yükselen güneş evi'nde günah ve ıstırap içinde harcamak

well, ı got one foot on the platform
bir ayağım platformda

the other foot on the train
diğeri trende

ı'm goin' back to new orleans
new orleans'a geri dönüyorum

to wear that ball and chain
hüküm giymek için

there is a house in new orleans
new orleans'ta bir ev var

they call the rising sun
adı yükselen güneş'tir

and it's been the ruin of many a poor boy
ve orası pek çok zavallı çocuğun enkazı oldu

and god ı know ı'm one
ve tanrım biliyorum ben de onlardan biriyim

--! şarkı sözleri !--

başlık esnaf lokantası kokuyor.

bana göre en güzel şarkısı yaramızda kalsın olan genç yaşta kaybettiğimiz şarkıcıdır.
"iki yalnız bir doğru edebilirdik."

ps: keşke merve özbey söylemeseydi sonradan.

başlığı açan yazar,hangi ölçülerde giyinmemiz gerektiğini söylerse çözülecek olan sorundur.
söylesin ki o ölçülerden katbekat daha fazla açık giyinelim.

bunun fotoğrafını çektiğimi gören biri bana gülümseyerek selam verdi.

edit: yan olmuş nasıl olduysa, kafanızı çeviriverin, kusura bakmıcanız artık.

nedense marketten yeni gelmiş poşetleri açan çocuk heyecanıyla okuduğum hede.

(bkz: herkes karanfil atıyordu ben gül attım)

sayılabilir ve sayılamaz olarak ikiye ayrılır.
rasyonel sayılar sayılabilir,
irrasyonel sayılar sayılamaz
sonsuz sayı kümeleridir

konuşanlar adlı güldürü programının sunucusu.
hiç kimse:
hasan can kaya öksürür
seyirciler: ahshshshhshahahshshahahawhhqaha.

nickinin hakkını veren, az ama öz bir şekilde öğreten nadide yazarlarımızdan. dün keşfettiğim için biraz üzülsem de, bundan sonra yazacağı her tanımı çocuk heyecanı ile bekliyor olacağım. umarım daha sık yazar. keşfettiğim için gururluyum!