şimdiden hoş gelsinler. 1. nesil yazarlar olarak gerekli desteği vereceğiz.

lise tabii ki de.

sosyal medyanın karanlık bir mağaraya benzeyip aynı zamanda içinde her şeyi barındırmasından dolayı insana hissettirdiği korkulardır.
pedofili veya sapık bireylerin, çocuklara kolayca ulaşabildiği ve onları kendi ağlarına çekebileceği veya sözlü bir şekilde taciz edebilecekleri düşüncesi beni ürkütüyor.

burdurun 100 nüfuslu bir köyüne rum komşular ve dedemler yan yana iki kerpiç ev yapıyor, biri onların oluyor biri dedemlerin. mübadele döneminde onlar gidiyor ev dazlak gibi kalıyor ıssız bir yerde, komşu falan hak getire kimse yok. çevresinde bir sürü devasa ağaç, korku filmlerinden fırlamış gibi. tavanı naylon, kuma sabitlemek için aralıklı tahtalar çakmışlar ama gece üzerinden yılanlar fareler geçiyor. naylon opak ama yattığınız yerden kabartıları görebiliyorsunuz. neyse bir hafta sonu yine nadide köyümüze gittik ben 5-6 yaşlarındaydım. akşam olunca ekstra korkutucu olan ağır havalı, loş ışıklı evimize köyde yaşayan yaşlı bir teyze misafir geldi. sakız çiğnediğimi görünce, ''gece sakız çiğnemek ölü eti çiğnemekmiş'' dedi. onu duyunca o kadar korktum ki olduğu gibi attım. teyze gitti uyku vakti geldi döşekleri hazırladık yattık, gözüme bir dakika uyku girmiyor. tavandan gelen tıpırtıları ölülerin ayakları sanıyorum, sobanın çıtırtılarında yerimden sıçrıyorum. tuvaletim gelmiş ama gidemiyorum mesanem patlayacak, zaten tuvalet evin dışında, 100 metre ilerisinde. annemi uyandırmayı düşünsem de muhtemelen tuvalete varamadan korkudan altıma edeceğim. günlerce mide bulantısından yemek yiyemedim ve o günden sonra kekemelik başladı, ilkokul bitene kadar psikoloğa gitmek zorunda kaldım. o teyzeye buradan selamlarımı iletiyorum. allah belanı versin.

(bkz: kazım koyuncu) 2004 yılının sonlarında akciğer kanserine yakalandığını öğrenir ve kanser tedavisine başlanır. henüz 33 yaşındayken 25 haziran 2005'te ise aramızdan ayrılır şair ceketli çocuk, tüm şiirlerin boynunu bükerek. ölümünden 1 yıl sonra, 2006'da ise 'dünyada bir yerdeyim' albümü yayınlanır. sözlerini barış pirhasan'ın yazdığı ve müziği kazım koyuncu ile kemal sahir güler'e ait olan bu şarkı adeta kazım koyuncu'nun vedası gibi gelir bizlere. bu şarkıyı seslendirişi de hep bir farklı gelir bana, öylesine hisli, öylesine duygulu. 'dünyada bir yerdeyim' albümündeki 'işte gidiyorum' şarkısı. evet, gitti şair ceketli çocuk ama sesiyle de hala buralarda, dünyada bir yerde ve hep öyle olacak. işte gidiyorum

bir veda sözüdür.

sözcüklerle aram hep iyi olmuştur. belki susam sokağı izlediğim yıllardan beri bu böyle. okumak benim için insan ırkının en büyük ve en görkemli icadıdır.

bu görkemin gölgesinde göz gözü görmez bir halde dolanırken bazı sözcüklerin diğerlerinden daha farklı duygular yaşattığını fark ettim bana.

sanırım bana söylendiğinde en olumsuz etkilendiğim sözlerden biri hoşça kal. evet, güzel bir veda sözü ama geri dönüşü yokmuş gibi geliyor her zaman.

birinden bu sözü duyunca son kez benimle konuşmuş, onu son kez görmüş, bu her neyse o sonmuş gibi hissediyorum. devamı olmayan bir söz sanki. burada her şey bitti demek. sen kendine hoşça bak, ben artık yokum demek gibi.

bir de hoş değil de hoşça kal. sanki o kadar da hoş olmana gerek yok, ben gidince. biraz hoş kalsan yeter demek gibi. içinde hem yersiz merhamet hem de sadist bir acı çektirme isteği varmış gibi.

çok uzattım yine. özetle; bana hoşça kal demeyin ama siz hoşça bakın zatınıza.

-bir erkekte ne ararsınız?
+erkek aramıyorum, önce oradan başlayalım.

şeklinde rihanna'nın muhabire verdiği müthiş yanıtı bırakıp kaçıyorum.

komik olduğunu düşünmesi trajikomiktir.
bir iki popülist çıkış yaparak gündemde kalacağını düşünüyor fakat bu sefer resmen sıçmıştır.
anlattığı anısında, kadın karakterin türbanlı olmasına özellikle vurgu yaptığını düşünüyorum.*
bir belediye başkanından her türlü yardımın isteneceğini bilmiyor olması skandaldır. *
tüp bebek tedavisinin pahalı ve zorlu bir süreç olduğunu herkes bilir.
bir belediye başkanı, ''çocuğum olmuyor, bana yardımcı olabilir misiniz'' sorusu karşında bu kadar çirkin düşünemez ve utanmadan da bunu anlatamaz.

yurt içi yurt dışı, çarşıda kampüste parkta caddede yürüyebildiğim her yerde ahanda şöyle yürümek:

ilginçtir ki, 1990'daki doğu ve batı almanya birleşiminden sonra yapılan çalışmalarda, doğulu kadınların batılı kadınlardan iki kat daha fazla orgazma ulaştıkları ve daha fazla seks yaptıkları gösterilmiş.

yani, bir tuvalet kağıdı sırasında sıra bekleyen bir kadın, kapitalist ekonomide büyüyen ve çalışan bir kadından daha fazla cinsel haz alıyor. çok ilginç! neden acaba?

tanımları okuyunca sabahın şu saati bile ağzımı sulandıran lezzet patlamasıdır. suyuna da ekmek banarak hunharca taze ve sıcak olan ekmekleri bitirebilirsiniz. köfte tarzı yiyeceklerin yanında iyi gittiği kanaatindeyim ama kendisi de ekmekle birlikte sadece bir salata değil yemek kriterlerindedir.

4. sınıfta öğretmenimizin "golgi salgi" şeklinde bize öğrettiği ve hala aklımdan çıkmayan organeldir.

(bkz: atsan atılmaz satsan alan olmaz)

bir gün arabam olduğunda sık sık yapacağıma eminim. şimdilik arabamın olmasını bekliyorum.

zihnen olgunluk eşiğini geçebilmiş her insan için gayet normal bir olaydır.

yine çok çılgın kararlar vermenin eşiğindeyim.

aaa bak bak orada ne varmış diyerek şaşkınlıkla dışarıya baktırmak.

hedef kitlesi yalnız ve parası olan erkekler olan yetişkinler için kurulmuş web sitesi. bu web sitesindeki bir içeriği görmek için içerik sahibine abone olmanız yani para ödemeniz gerekiyor.

çoğunlukla katıldığım bir cümle. az önce ablamla balkonda bu güzel havada buna da değindik. gerçekten de pandemi insanları yalnızlaştırdı. eskiden her gün konuştuğum eğlendiğim arkadaşlarımla artık hiç konuşamaz oldum, resmen yalnızlaştım. artık insanlar internetten tanışır, konuşur oldu. ki malum bunun da ne kadar güvenli olduğu şüpheli. yalnızlığı severim ama tüm gün yalnız olmak bir zaman sonra üzüyor insanı. sabahları birçok uğraşım oluyor o sorun değil de akşamları kendimi yalnız hissetmeye başladım. ama bunu da değerlendirip eğleniyorum bir şekilde. yine de böyle konuşup, gülüştüğümüz bazen de hararetli bir şekilde tartıştığımız o zamanları ben de özledim. yalnızlık konusunda çok sevdiğim ve bu aralar beni anlatan cümleyle bitireyim o halde:
"içimin sesi de olmasa ölürüm yalnızlıktan."
-oğuz atay