benimdir efenim. bu çağın insanı olduğumu düşünmüyorum. çok küçük örnekle açıklayayım;
tik tok şarkılarından haz almıyorum. zeki müren,orhan gencebay,müzeyyen senar dinlerken ruhum arşa çıkıyor. bu çağda şarkılar ruhu arşa çıkarmaya yönelik değilde (bkz: uçkur) u arşa çıkarmaya yönelik.

f1 hastaları için sevindirici haber. podyumda gazoz patlatarak bizi rezil etmeye devam edecekler yani.

çünkü türkiye'nin yaklaşık %40'ı asgari ücretle çalışıyor, dolayısıyla devletin en kolay vergi cukkalayabileceği vatandaşın gelir kalemi bu.

bir diğer sabit gelir kalemi akaryakıt, alkol, sigara, araba alırken ötv var birde onun kdv'si var, var oğlu var. buralardan da kolayca alabiliyor zaten.

bir diğer neden kodaman iş insanlarından, kallavi şirketlerden vs olması gerektiği gibi vergi toplayamaması ya da doğru tabirle toplamaması. her fırsatta her yıl kar açıklayan bankaların ve büyük şirketlerin hatta futbol kulüplerinin vergilerini silmesi.

müslümanlık ve islamiyet kisvesi altında, halk nasıl gondiklenir, yandaşlar nasıl zengin edilir, bir büro çalışanı o lüks araçlara nasıl biner, nasıl kilogram fiyatı 250 bin euro (ki bu yüklü alınırsa fiyatı) olan kokaini nasıl çekebilir sorularının yanıtı da bu asgari ücret vergisinde gizli.

rahmetli aziz nesin türk halkının %60'ı aptaldır derken ne kadar doğru söylemiş, son 20 yıldır bu soyguncu ümmet tayfasının iktidarda kalabilmesi başka şekilde açıklanamaz.

günlerimi zindan eden olay.
başlığa her gün gelip tüm yazılanları teker teker, nefesim daralana kadar okudum, hepsinde daha da mahvoldum, rüyalarıma girip durdu, aklımdan atamadım. bir şey yazmayacağım diye çok düşündüm ama unutamıyorum, yaşadığım korkuyu tarif edemiyorum. burada asıl sorun benim o durumda kalmamdan ziyade kılıma zarar gelmesin diye herkesden koruyan, kolluyan anneme bunu deseler; neler hisseder,ne yapar... düşünmek dahi içimi ürpertiyor. yazarken bile titriyorum. böyle zalim olabilecek insan varlığına inanmak istemiyorum.

mahalle kasabında çırak olarak kalıp, tuz dökme şekilleri ile mahallenin hatunlarını tavlamaya çalışarak günlerini geçirmesi gereken adamı ilah yaparsanız, o da ucuz şovlar ile kapitalizmin anasını beller.

ışıklı ayakkabı.

2018 yılında yönetmenliğini onur saylak’ın senaristliğini hakan günday'ın üstlendiği gerilim, polisiye türlerinde 12 bölüm olarak çekilmiş bir dizidir.


başrollerinde; haluk bilginer, cansu dere,
şebnem bozoklu, metin akdülger, hüseyin avni danyal bulunuyor. oyunculuk ve bir çok yönden iyi bir dizidir. izleyenlerin beğenisini toplamış ufak tefek eleştiriler dışında ciddi bir eleştiri almamıştır.

açıkçası benim açımdan internet dizileri arasında evet işte bu dediğimi bir dizidir. özellikle türk yapımlara ve hatta diğer yapımlarda bile bir olmamışlık söz konusu var. yani hep bir şey eksik bir tat arayışına sürüklüyor izleyiciyi ama bu dizi bence diğerlerinin arasından sıyrılıyor. (bakınız internet dizileri arasından diyorum.) yani bilmiyorum ama geneli çok yalap şalap sanki hızlandırılmış ve aceleye getirilmiş gibi. hee bu dizi genel mamada dört dörtlük mü belki değil. ama benim açımdan son yıllarda izlediğim en iyi internet dizileri arasında. aman ne uzattım bee iyi, güzel, on numero de geç işte. yoo geçemem hatta... şak şaka.

eski bir adli katip olan agah bey (haluk bilginer) üzerinde dönüyor dizi. cinayet büro amiri nevra'ya (cansu dere) uzanıyor ve olaylar olaylar. çok detaya girmek istemiyorum hakkında çok yazılıp çizildi malum. agah ve nevra'nın karakterleri pek yerinde ve olması gerektiği gibiydi. haluk bilginer'in ve cansu dere'nin oyunculuğunu zaten beğenirim. ezel'den beri. (hahah bu espriyi yapmasam olmazdı lütfen affedin.)

neyse efem agah bey kendi ahlak ve doğruluk anlayışıyla yolunda gitmeyen adalet sağlanmadığını düşündüğü bazı olaylara adalet getirmeye çalışıyor. vallahi ne yalan söyleyeyim böyle katilliğe can kurban.

olay örgüsü ve işlenen konu gayet yerinde. zaten kanayan bir yaraya parmak basılıyor malum. sonu da iyi bağlanmış gibi. bu türü pek sevmiyor olmama ragmen beni tatmin etti. bu arada bir devam sezonu olur mu diye beklemedeyim. umarım olur.

keyifli seyirler aman sinirlere dikkat...

hazır elleri değmişken ve çiplerimiz takılmışken bizim uzun süreli hafızalara da el atmalarını temenni ettiğim durumdur. basit insanlarınız zaten beynimizdeki tüm şifreler 123456, qwerty vb . şeklinde.

barbielerin koskocaman şato gibi evleri vardi ya hani vakti zamaninda şimdi hala var mi bilemiyorum. benim ukdem odur.. annem parasi olmadigi icin alamamisti bana. oyle de kaldi gecip gitti..

kpss çalışırken videoları hep hızlı izliyordum. bir gün hızı ayarlamayı unutmuşum dersi anlatan adamı hasta sanıp üzülmüştüm.

hiç gitmediğiniz veya gitmeyeceginiz doğunun ücra köylerinden birindeki minikleri sevindirmek isteyen arkadaşlar olursa bi mesaj uzaginizdayim.kitap,kıyafet,kırtasiye malzemesi vs hepsi olur.

#283 euro için ağladığım tanım. kendime çok hak veriyorum.

daha önce idefix ile girdiğim girdi #1129894
idefix'ten umudu kesip, 15 temmuzda d&r den aynı kitap ve dergileri sipariş verdim.
elime bugün geçti. bugün 28 temmuz...
gerçekten maşallah dediğimiz üç gün yaşamıyor.

bir kitap ellerinde olmadığından gönderilmedi.

bitti mi? hayır... aylık dergi sipariş verdim national geograpic, atlas gibi.. onların yeni sayısı çıkacak iki gün sonra...

bitti mi? hayır...
şu dergiden sipariş verdim.


bana gönderdikleri dergi şu:



peki diyeceksiniz ki; '' yav kardeşim neden iki tane satranç dergisi var?''
çünkü vücudumuzu tanıyalım dergisini bir kerede idefix'ten sipariş etme gafletinde bulundum.
onlarda bana satranç dergisi gönderdi....
ne dyeyim?, ne yapayım sevgili dostlar?

karakteri, mekanları ve bütün detayları zihninizde yaşatan betimlemelere sahip, zamanının ötesinde düşünebilen, kadınları kadınlardan bile çok koruyan yazardır.

bir insanın kendine yetmesi kendini sevmesiyle alakalı bir durumdur. eğer bir insan kendini sevmiyorsa kendine de yetemez. mutluluğu başka yerlerde arar. oysa ki mutluluk içimizde.

hayatta çok sevdiğimiz insanların değerini bilmemeye dair düşünmemize sebep olan, başrollerinde gerard butler ve hilary swank'in oynadığı bir film.


herkesin "bir aşk filmi izleyeyim de kendime gözyaşları ile dolu bir işkence yaşatayım" diyerek başladığı ama* aşk filmi olmanın ötesinde bir filmdir.

ayrıca bu tür filmleri sevenlerin çoktan izlemiş olduğu ama izlememiş olanların da daha geç olmadan izlemesi gereken bir filmdir.


buradan sonra belki biraz spoilerımsı şeyler olabilir, yine uyarıyı ayrıca yapalım.


--! spoiler !--

.
.


hiç ummadığımız anda birini kaybetmenin bize yaşatacağı pişmanlığı çok güzel işlemiş bir film p.s. i love you. dün deliler gibi kavga ettiğimiz kişi bugün yanımızda olmayınca neyi nasıl ve neden yapacağımızı bile bilemiyormuşuz.

aşk filmlerindeki o güllük gülistanlık şeyleri bir kenara bırakıp hayatta ve aşkta aslında kavgaların da var olduğunu ve hatta bu kavgaların bizi birbirimize bağladığını gösterebildiği için ayrıca güzel geliyor izlemesi.

hayat arkadaşım dediğimiz kişiyi kaybetsek bile hayatın devam etmek zorunda olduğunu, karşımıza mutlaka yeni insanların çıkacağını da bir güzel işliyor. eh, ölenle ölünmez diyenlerin bir bildiği vardır mutlaka.


.
.

--! spoiler !--

okuyunca bile üzüyor. başka ne denir ki?

koca

-okulumu bitirmek ilk hedefim
-listeledigim kitaplarin hepsini en azindan hazirana kadar bitirmek
-fransizcaya duzenli vakit ayirip calismak
-vucut kondisyonumu yukseltmek, ozellikle kollarimi kuvvetlendirmek
-ilgi duydugum iki alanda kendimi gelistirmek istiyorum son olarak...

bir veya iki memenin konjenital yokluğuna verilen isim.