sol gözü kör kedi isimli yazar arkadaşımızın ukdesi.

iki çeşidi olan efsane cino çikolatasının portakallı olan versiyonudur. bir diğeri ise kayısılı olanıdır.

bence kayısılı olanı daha güzeldir. portakallı pek hoşuma gitmiyor.

az önce gbt'den çıktım, alkollü ama temiz bir şekilde. odama döndüm aynada yüzüme baktım, yüzüm vardı, gördüğüme sırııttım, epeydir yüzümü unutmuştum, kafamda bir imge vardı ama, soluk, yarı göçmüş, gülmeyi unutmuş tuhaf bir yüz.
onunla uzun bir zamandır idare etmiştim, gerek yoktu aynalara, gerek yoktu yeni olan hiçbir şeye, planlara, hayallere, umutlara.

sonra üstümü çıkardım, üstümdeki her şey yeni idi, yeni ve temiz. bu hal de hoşuma gitti, hatta o bücür "aldıklarının fotoğraflarını yolla bakiym" deyip yolladığım andaki o tuhaf arefe çocuğu sevinci geldi aklıma, aklım başa çıkamayacak kadar yorgundu aslında, ama aklım nihayet direksiyonu eline almıştı, olan aklım bana yetiyor ve nasıl olduysa saçmalamıyordu, buzdolabında bira ve sütlaç vardı, istediğim zaman kahve yapabilirdim, dertleşecek insanlarım vardı, galiba bir kez daha yırtmıştım o tuhaf eski halden.

birayı unuttum, gelecek / yarıda kalmış / bir telefonum vardı, gbt'em hâlâ temizdi, kahve çok ama çok iyi giderdi, ıslıkla çok güzel türkü çalabiliyordum ve türkan beni çok seviyordu.

yaşasın mıydı hayat?

sağlık hizmeti.

"ataerkil yapının bozulması, küresel ısınmayla eşdeğer bir faciadır."
(bkz: subhanallah) ibretlik cümle.

içecek su bulamadığınızda da "ohh şükür ki ataerkil bir toplumuz." diyebilirsiniz umarım.

her görüşe saygım var ama böyle bir cümle nasıl kurulur hiç anlamadım. toplumda erkeğin de kadının da rolleri farklı. bu bir gerçek. ama bu x-erkil bir toplum olunmasını gerektirmiyor. çok sığ bir bakış açısı bu.

arkadaş parayı iç edenleri mi savunuyor tam çözemediğim için net bir şey söyleyemiyorum ama en kötü durumda bile yoksul ve durumu olmayan insanlar için kullanılması, üç beş kişiyi milyarder yapmaktan iyidir diye düşünüyorum.

günaydın sözlük.
bir hava durumu sunucusu vardı, yıllar önce.
z kuşağı bilmez.
renkli miniler giyer yüzü hep gülerdi.
hava durumunu da şöyle bitirdi.
havalar nasıl olursa olsun sizin havanız iyi olsun
günler, haftalar, aylar ne olursa olsun
hepsi sizin için en iyisi olsun

burada var olmalarından dolayı mutluluk duyduğum yazarlar veritabanıdır.
hoş geldiniz.

kafa sözlük kitlesi bu konularda duyarlıdır.
yönetim de cinsiyetçi başlıklar konusunda iyi niyetli çalışmalar yürütmekte.

bir natsume soseki kitabıdır.

natsume soseki çağdaş japon romanının yüz aklarından biridir. uzakdoğunun göğsünü kabartır yazdıkları ile. asıl mesleği çevirmenlik olan japon yazar kendine has bir anlatım tarzı ile harika romanlar sunmuştur okurlara. bu da o muhteşem romanlardan biraz daha farklı olsa da yine insanı büyüleyen bir kitap.

söze okuduğum bu kitabın müthiş bir kitap olduğunu söylemekle devam etmem gerek. çok çarpıcı bir kitap ama roman mı bilemiyorum.

soseki bir deney yapmış sanki, kendi tarzı dışına çıkmış yazarken ama iyi de yapmış. ortaya harika bir kitap çıkmış.

fakat kitap boyunca dünyanın en zor mesleğini yapmak üzere yürüyen genç adamın ne zaman madenci olacağını bekleyerek okudum. her an işte şimdi giriyoruz asıl hikayeye duygusu ile şeytan azapta bekledim.

evden kaçışını takiben 19 yaşındaki gencin tamamen şans eseri madenci olmaya giden serüveni bir yerde son bulacak diye bekledim ama hiç beklemediğim bir sonla karşılaştım. şaşırdım diyemem ama çok etkilendiğimi de gizleyemem.

siz de okuyun, siz de madencinin hikayesinin yönünü keşfetmeye uğraşın.

bu arada başlıkların tamamında özsaygı şeklinde yanlış yazılmış. öz saygı olmalı.

aksi bir pisliğim.

arkadaştan kasıt selamlaşıp hal hatır sormaksa son yıllarda fazlaca edindim onlardan. mizacımın biraz yumuşaması nedeniyle eskisi kadar soğuk değilim. fakat bir şeyler paylaşabildiğim, birlikte eğlenebildiğim, yanında olduğum gibi olabildiğim kimse yok diyebilirim eşimden başka. zaten onunla evlenme sebebimlerim arasında ilk sırada yer alır bu durum.
elimde değil, sıkılıyorum insanların arasında. samimiyetsizlik boğuyor beni. onlar konuşurken içlerini görüyorum. onların anlatmadıklarını işitiyorum. bencillikleri karşısında buz gibi soğuyorum.
bu taşımak isteyebileceğim bir yük değil. bu yüzden yalnızlık tenhada büyüyen bir çiçek gibi kıymetlidir benim için.

bir çay kaşığına pişmemiş 120 tane pirinç tanesinin sığmasından daha şaşırtıcı değildir. üstelik kimse oturup susam sayamayacağı için düzmece olma ihtimali de çok yüksektir.

“büyük düşün” anlamına gelen bir ifadedir.
bihter'in adnan'a mektup bırakıp behlül ile kaçacağını öğrenen firdevs, bu girişimin başarısızlığı sonrasında bihter'i sorgular.
firdevs yöreoğlu: ne yaptığını sanıyorsun sen bihter? nereye gidecektin? "ateşe gidiyorum" ne demek? "yanacağımı bile bile gidiyorum" demişsin. "ilk kez yüzümde, bedenimde ateş hissediyorum."
bihter ziyagil: yeter, sus! aramızdaki yaştan bahsetmek istedim ben. gün geçtikçe bu farkın açıldığını hissediyorum, onun için.
firdevs yöreoğlu: ben sana başından söylemiştim. "ama bu fark önemli değil" demiştin. artık gerçekten de önemli değil. kendini kandırma. sen bihter ziyagil'sin. bu bütün mesafeleri kapatır, aptallık etme!
firdevs hanım "ziyagil" soyadını vurgularken "bir daha böyle zengin kocayı nerden bulacaksın, akıllı ol" diye imada bulunmaktadır.
(bkz: aşk-ı memnu)

izninizle başlığa konuyla alakalı olmayan bir tanım giriyorum.
aramızdaki en kısa mesafe, aynı nefesi aldığımız anda kaldı.

sizi kırdığını düşünüp kendini affettirmek için etrafınızda dönüp durduğu anlardır.

(bkz: seve seve okuttururlar)

bir de moderatör olacak bunu yazan.
saygı nerden, kimden başlayacak, başlamalı buyrun görün okuyun.

uzun yazmış kesin haklıdır beğenisi.